Moi studenci matematyki uważają mnie za surowego oceniającego. Czy moje podejście do nauczania jest złe?

Question

view on stackexchange narkive permalink

Jestem absolwentem matematyki w dużej szkole publicznej i musimy robić TA w każdym semestrze.

Zostałem przydzielony do klas niższych poziomów w ciągu ostatnich kilku semestrów i było to dla mnie dość trudne . Chociaż generalnie jestem całkiem miłą osobą, mam wiele problemów z tolerowaniem niechlujstwa moich uczniów, argumentując o więcej punktów, kiedy nie zasługują, i po prostu wyjaśniając uczniom bardzo proste rzeczy w ogóle (na przykład, dlaczego log (a + b) nie jest równe log (a) + log (b)).

Jestem pewien, że wielu pomyśli, że moje nastawienie jest złe i prawdopodobnie muszę to usłyszeć. Jestem też „surowym oceniającym”, jak pewnie nazwaliby mnie moi uczniowie. Ze względu na moje wychowanie bardzo trudno jest zaakceptować ludzi, którzy nie pracują ciężko, ale czują się upoważnieni do dobrych ocen. Mam uczniów, którzy przychodzą do mnie z pytaniem, jak mogą zdobyć dodatkowe punkty bez wykonywania żadnej rzeczywistej pracy. Czuję się urażony.

Daj mi znać, co myślisz o nauczaniu w ogóle. Lubię prowadzić badania w matematyce i chcę w przyszłości zostać na uczelni. Jednak czuję, że może to być dla mnie problem, jeśli tak bardzo nienawidzę nauczania. Czy powinienem myśleć o tym bardziej pozytywnie?

Answer 1

view on stackexchange narkive permalink

Tak, wydaje się, że masz do tego zły stosunek, ale podejrzewam, że wiedziałeś o tym. Sugerowałbym, aby postarać się jak najmocniej postawić się na ich miejscu:

1. Nie każdy lubi to samo, co ty. Jaki temat musiałeś podjąć szkoła, ale nie podobała ci się? Czy możesz sobie wyobrazić, że nie wkładasz w to tyle wysiłku ani nie okazujesz mu takiego szacunku, jak ktoś, kto idzie za to do szkoły?
2. Jest całkowicie racjonalne, aby ktoś próbował maksymalizować swoje oceny. Myślę, że wszyscy uważają to za irytujące, gdy uczniowie naciskają na każdy możliwy punkt, zwłaszcza gdy wydaje się, że nie zasłużyli na to. Lubię sobie przypominać, że doskonały sens jest próba uzyskania jak najlepszej oceny przy jak najmniejszym wysiłku. Nie oznacza to oczywiście, że poddajesz się ich namowom , ale jeśli rozumiesz, skąd pochodzą, nie jest to niezgodne z pomaganiem im i zachowaniem zdrowego rozsądku.
3. Wszyscy są zajęci. Wielu studentów przyzwyczaja się do życia poza domem po raz pierwszy, bierze na siebie obowiązki po raz pierwszy i prawdopodobnie bierze udział w zajęciach towarzyskich i pozalekcyjnych. To właśnie powinni zrobić; pamiętaj tylko, że twoja klasa nie jest jedyną rzeczą na talerzu.
4. Rzeczy, które uważasz za łatwe, a dla innych trudne. Jako przykład podałeś kilka reguł logarytmicznych. Dla ciebie to trywialne. Nie możesz zrozumieć, jak to nie jest trywialne dla kogoś innego - to znaczy, prawdopodobnie nawet powiedziałeś im, że to trywialne! Ale założę się, że możesz wymyślić dziedzinę, w której ty borykasz się z rzeczami, które ekspert uważa za trywialne. Języki obce są dla mnie dobrym przykładem - wielokrotnie słyszę, jak powiedzieć coś w nowym języku, a minutę później to wychodzi mi z głowy.

To powiedziawszy, zasugerowałeś, że nienawidzisz nauczania. Jeśli naprawdę to robisz, może to nie dla ciebie. Z drugiej strony pytasz o to, więc może jesteś zainteresowany zmianą. Aby to zrobić, postaraj się postawić się w sytuacji swoich uczniów i pamiętaj, że po prostu próbują sobie poradzić. Niektóre zawiodą i to jest w porządku. Ale możesz pomóc wszystkim im, nawet tym, którzy nigdy nie zrozumieją twojego tematu, bez urazy do nich.

Answer 2

view on stackexchange narkive permalink

Osobiście stwierdziłem, że z biegiem lat było coraz lepiej. To było irytujące, gdy uczniowie zaledwie kilka lat młodsi ode mnie narzekali i błagali o oceny, ale z wiekiem uczniowie stają się tak młodzi, że są słodcy bez względu na to, co robią!

Poza tym ty musisz obiektywnie ocenić swoją sytuację. Jeśli ogólnie mówiąc masz na myśli Berkeley, Michigan lub inne tego kalibru i jesteś jednym z najsilniejszych tamtejszych absolwentów, nauczanie może nie mieć tak wielkiego znaczenia w Twojej karierze (to nadal ma znaczenie, ale będą inne rzeczy, które sprawią, że będziesz praca jest tego warta), ale jeśli uważasz się za przeciętnego, nauczanie ma duże znaczenie w zatrudnianiu na etat, więc lepiej się do tego przyzwyczaić. Co więcej, nawet niektóre szkoły na najwyższym poziomie bardzo dbają o twoje wyniki nauczania, nawet na etapach zatrudniania po doktoracie, więc jeśli wykonasz złą robotę, odcinasz się od niektórych prac.

Stajesz się bardziej przystępny i budowanie więzi z uczniami (co jest o wiele łatwiejsze jako absolwent) również sprawi, że będzie to przyjemniejsze.

Answer 3

view on stackexchange narkive permalink

Tak, powinieneś myśleć o tym bardziej pozytywnie i przynajmniej nie brać tego do siebie.

Uczniowie są niechlujni i musisz coś powtarzać. W ten sposób ludzie się uczą, nie zdziw się. Gdyby zrozumieli wszystko za pierwszym razem, żaden nauczyciel nie miałby pracy. Nie bierz tego do siebie. Dodatkowa wskazówka: jeśli uczeń chce otrzymać punkty za coś, co jest ewidentnie nie tak, może zwrócić się do przełożonego. Nie przeciągaj dyskusji.

Uczniowie chcą mieć darmowe punkty. Oczywiście każdy chce mieć darmowe rzeczy. Nie czuj się urażony i po prostu oceń to, co uważasz za słuszne. Nie powinno być problemu z mówieniem dorosłym, że czegoś nie dostają.

Pomysł, że takie zachowanie jest niesprawiedliwe, obraźliwe lub lekceważące, pojawia się w twojej głowie. Nie możesz oczekiwać, że wszyscy będą pracować tak ciężko / być tak mądrzy jak Ty. Pomyśl, jak źle byś zrobił na kursie języka chińskiego (io co zapytałbyś nauczycieli, gdybyś naprawdę musiał zdać ten kurs).

Answer 4

view on stackexchange narkive permalink

Kilka komentarzy w przypadkowej kolejności:

1. Nie sądzę, że masz złe nastawienie. Wysokie oczekiwania to dobra rzecz.

2. Ważne jest, aby wyjaśnić domeny i kodomeny. Wyjaśnij, że dziennik: ℝ _{> 0} → ℝ. Upewnij się, że uczestnicy kursu rozumieją, że dziennik ( x ) nie oznacza „czasów logowania x.”

3. Nie dla każdego mózg jest podłączony do matematyki. Niektórzy ludzie muszą zobaczyć log₂ (1) + log₂ (1) = 0, log₂ (1 + 1) = 1 kilka razy, zanim wniknie. Warto przeliterować oczywiste: właśnie widzieliśmy ten log that (x) + log₂ (y) = log₂ (x + y) nie działa dla tych konkretnych wartości x i y. Ergo, to nie jest uniwersalne prawo. Okay - nie zachowuje się dla wszystkich możliwych wartości x i y. Więc to nie jest prawidłowa zasada. Więc jeśli mamy gdzieś zapisane log₂ (x + 3), nie możemy go po prostu zastąpić log₂ (x) + log₂ (3), ponieważ nie mamy dostępnego uniwersalnego prawa gwarantującego, że te dwa wyrażenia są będą równe. ta dyskusja może okazać się pomocna.

4. Jeśli wielu uczniów popełnia ten sam błąd, Twoim zadaniem jako asystenta naukowego jest rozpoczęcie kursu od wyjaśnienia rzeczy, które ludzie się mylą. Być może będziesz musiał to robić wielokrotnie i naprawdę przeliterować. Zobacz (3).

5. Nie bądź zbyt surowy dla niechlujstwa. W rzeczywistości nie tylko matematyka uczniów jest niechlujna. Twoja matematyka jest niechlujna. Mój też jest! Niestety, język matematyczny, który odziedziczyliśmy, nie jest wystarczająco doskonały, aby tworzyć niezachwianą matematykę. Może w 2066 roku będzie inaczej. Prawdopodobnie matematyka zostanie sformalizowana komputerowo, a zatem pod każdym względem tak precyzyjna, jak teraz jest programowanie. Ale tak nie jest w tej chwili i gdybym siedział w jednym z twoich tutów, prawdopodobnie mógłbym wskazać dziesiątki sposobów, w jakie jesteś niechlujny. Więc po prostu idź spokojnie, dobrze? Chodzi o to, aby uczyć, a nie karać.

6. Nigdy nie okazuj uczniowi pogardy. Zawsze. Osobiście rezerwuję głównie negatywność / pogardę dla podręcznika, autora (ów) podręcznika, notacji i ogólnego niedbałości matematycznej konwencji. Ale ja nigdy nie pogardzam ucznia. Jeśli zajdzie taka potrzeba, wystarczy zdecydowane „nie, musisz pracować ciężej, jeśli chcesz mieć lepsze stopnie. Wiem, że potrafisz lepiej”, wystarczy. Matematyka jest już wystarczająco frustrująca, więc bądź przyjazny, pomocny, przystępny i jeśli to konieczne, stanowczy.

Answer 5

view on stackexchange narkive permalink

Po pierwsze, jak zauważyli inni, uczniowie zachowują się racjonalnie, zgodnie z własnymi preferencjami, w sensie „ekonomii”. Dlaczego mieliby postąpić inaczej, chyba że mają wystarczającą motywację, by postąpić inaczej? Ale to porusza bardziej prawdziwy problem, a mianowicie, że wystawianie im ocen dostatecznie złych, aby skutecznie się porozumiewać, może wydawać się nieproporcjonalne, a tym samym sprawiać, że nie kwalifikują się do pożądanego głównego programu, pożyczek studenckich itp.

Po drugie, w związku z tym, „nauczanie” kursów wymaganych na niższych poziomach, a nawet niektórych „wymaganych” kursów wyższych klas na kierunkach matematycznych i tak dalej, nie dotyczy tak naprawdę matematyki (chociaż oficjalnie tak jest), ale o testowaniu / filtrowaniu uczniów do nieco szerszych celów. „W prawdziwym życiu” większość uczniów nie potrzebuje „wstępnego rachunku różniczkowego” ani „trygonometrii”, ale ich główne programy często wymagają, aby uczęszczali na takie kursy (i otrzymywali dostatecznie dobrą ocenę) jako filtr na potencjalnych kierunkach z przedmiotów niezbyt matematycznych. Nie dlatego, że znają jakieś dziwne fragmenty elementarnej matematyki, ale żeby zobaczyć, czy mogą pojawić się na czas, postępować zgodnie z instrukcjami, robić rzeczy, które są wymagane, nawet jeśli nie chcą, i tak dalej.

A zatem, co dziwne, „nauczanie matematyki” polega głównie na sprawdzaniu ogólnych kompetencji (i być może chęci dostosowania się do niewytłumaczalnych reguł narzuconych przez władze) uczniów.

I przede wszystkim ta funkcja pozwala / powoduje, że działy matematyki są tak duże i skutecznie zabezpiecza nasze badania. Poważnie, zarabianie na „badaniach matematycznych” nie jest tak energiczne, ale nauczanie matematyki niższej klasy jako filtrowania to niezawodnie opłacalna praca. Wspieranie naszego „hobby” badań.

Answer 6

view on stackexchange narkive permalink

Oto, jak mogłem sobie w tej sytuacji ćwiczyć ju-jitsu.

Ogromna liczba ludzi ma wielką, rozpaczliwą potrzebę nauki matematyki. To wielkie wyzwanie, odpowiedzialność i zaszczyt pomóc im i poinstruować ich, jak wygląda prawdziwa nauka w college'u. Jest całkiem jasne, że matematyka jest najtrudniejszym czynnikiem ograniczającym niemal każdy akademicki czynnik. Twierdzę, że prawie każdy inny przedmiot można rozwodnić, aby spełnić pragnienia instytucji, ale nie matematyka. W gruncie rzeczy jest to brzęczenie prawdy. Jak powiedział JFK, robimy te rzeczy „nie dlatego, że są łatwe, ale dlatego, że są trudne”.

Dla mnie myślę o tym jak o byciu lekarzem (lub przynajmniej lekarzem segregacyjnym): Diagnozowanie co na świecie poszło nie tak w ich głowach. Nauczysz się dostrzegać kilka typowych ogólnych wzorców. Ale zawsze będą pojawiać się rzadkie i wyjątkowe przypadki rzeczy, których nigdy nie wyobrażałeś sobie w swoich najśmielszych snach. Zawsze się uczę i coraz lepiej wykrywam to, czego ludzie nie wiedzą lub jaki nieprawidłowy fragment w ich mózgu spowodował kaskadę problemów i pomagam im to naprawić. Uważam to za nieskończenie fascynujące.

Osobiście nie mam problemu z tym, że jesteś „surowym oceniającym” i nie tolerujesz niechlujstwa uczniów. Myślę, że to dobrze sformułowane z twojej strony i jest to jedna z najważniejszych rzeczy, które możemy pomóc im ulepszyć na tym poziomie; dbałość o szczegóły składniowe oraz fakt, że każdy symbol liczy się w naszym języku i gramatyce (a prawdę mówiąc, w każdym innym języku; być może jesteśmy już jedyną dyscypliną, która w ten sposób ocenia ucznia pod kątem struktury). Dla mnie brzmi to tak, jakbyś utrzymywał wysokie standardy i potrzebujemy więcej osób zaangażowanych w edukację. Prawdziwa frustracja pojawia się, gdy trafisz do instytucji, w której administracja nie chce na to pozwolić .

Teraz: jestem oddanym wykładowcą i nie muszę przeprowadzać żadnych badań. Jestem całkiem zadowolony z tego stanowiska i nie jestem pewien, jak zbalansowałbym dodawanie do tego badań (4 zajęcia w semestrze). Ale samo nauczanie stało się naprawdę fascynujące, gdy zacząłem postrzegać je jako diagnozowanie spektrum szalonych dolegliwości.

Answer 7

view on stackexchange narkive permalink

W Ameryce jest duża przepaść między „dobrymi” studentami matematyki, takimi jak ty, a „złymi” studentami matematyki (większość innych), a pomiędzy nimi jest bardzo niewiele. Prawdopodobnie bardziej niż na innych przedmiotach.

To sprawia, że ​​dobrym studentom matematyki trudno jest odnosić się do złych. Mimo to, sprawienie, by dobrzy wykonali „TA” jest częścią ćwiczenia mającego na celu upewnienie się, że źli nie zostaną jeszcze bardziej w tyle. Kiedy zdasz sobie sprawę, że jest to część „umowy społecznej”, która pomaga finansować twoje własne studia, będziesz w stanie sobie z tym lepiej poradzić.

Answer 8

view on stackexchange narkive permalink

Najbardziej ekstremalnym przypadkiem sporu o inny punkt dotyczący pracy domowej, jakiego kiedykolwiek doświadczyłem jako asystent w dziedzinie, która wymagała dużo matematyki i dowodów, był na kursie wyższego stopnia. Oceniałem prace domowe i egzaminy i byłem dostępny w godzinach urzędowania. Pewnego dnia jeden z najlepszych uczniów w klasie przyszedł do mnie, aby zmienić swoją ocenę z 99 na 100.

Nigdy nie widziałem takiego uporu jak ten uczeń.

Myślę, że pochodziło z niepokoju. Był studentem z zagranicy, z kraju, w którym wiele razy musiał udowodnić, że jest crème of the crème, aby dostać się do USA na studia. Był przyzwyczajony do bardzo, bardzo ciężkiej pracy i radzenia sobie bardzo, bardzo dobrze.

A teraz przejdźmy do tego, co możesz zrobić, aby być bardziej efektywnym w nauczaniu.

1. Kiedy student przychodzi na lekcje niezadowolony z oceny, skup się na upewnieniu się, że materiał został dobrze zrozumiany. Pokaż, że cieszysz się, że student przyszedł na dyżury. Zachęć ucznia, aby przyszedł do ciebie po pomoc przy następnym zadaniu, zanim go sfinalizujesz i oddasz. Zaufanie uczniów zdobędziesz, jeśli pokażesz, że jesteś dostępny, aby pomóc, gdy zmagają się z materiałem.

2. Możesz przeprowadzić ucznia przez sprawdzenie, czy log (a + b) = log (a) + log (b). Nie rób tego na tablicy w swoim biurze - niech uczeń zrobi to na papierze, razem z sugestiami w razie potrzeby. Możesz coś zapisać, ale zrób to na papierze i upewnij się, że uczeń zabiera te notatki do domu, aby móc później do nich odnieść.

3. Zachęcaj uczniów do większej interakcji podczas zajęć. Korekta dokonana przez Ciebie (np. Log (a + b) <> log (a) + log (b)) jest o wiele mniej skuteczna niż korekta dokonana przez kolegę. (Oczywiście upewnij się, że uczniowie okazują sobie wzajemny szacunek.)

4. Nadaj ton, okazując sobie szacunek.

5. Jednym ze sposobów na wywołanie większej interakcji między uczniami jest poproszenie każdego, aby zapisał na tablicy jedno ze swoich rozwiązań pracy domowej. Działa to najlepiej, gdy w pokoju jest kilka tablic i wszyscy mogą jednocześnie pisać na jej części.

6. Możesz poprosić uczniów o zadanie zadań domowych , a następnie przydziel problemy stworzone przez uczniów całej klasie.

7. Czasami zrób zadanie, które należy wykonać w małej grupie. Nie czekaj, aż semestr dobiegnie końca, aby przydzielić pracę grupową. Moim zdaniem głównym celem powinno być zachęcanie do tworzenia grup studyjnych. Kiedy uczniowie uczą się od siebie nawzajem, nie będziesz musiał się tak często powtarzać.

8. Poproś każdego ucznia o zrobienie krótkiego autobiograficznego szkicu, który pomoże Twoi studenci. Poproś ich, aby opisali w szkicu swój styl uczenia się, wskazali swoje mocne i słabe strony oraz opowiedzieli o swoich celach życiowych.

9. Nie czekaj do końca semestru na ocenę zajęć. Możesz przeprowadzić krótką ocenę trzy razy w ciągu semestru.

10. Jeśli masz obowiązki wykładowcy, poświęć trochę czasu na dobre przygotowanie. (Nauczyciel mojego syna Calculus II próbował wymyślać przykładowe problemy w locie. Czasami musiał porzucić przykładowy problem po zmarnowaniu na niego 20 minut).

11. Spróbuj nagrać na wideo siebie podczas nauczania. Oglądając taśmę wideo, sprawdź, czy jesteś słyszalny, czy Twoja praca na tablicy jest wyraźna, czy uważasz, aby nie stać przed tym, co właśnie napisałeś na tablicy, czy Twój głos jest skuteczny.

12. Kiedy przygotowujesz egzamin, poproś kolegę o przystąpienie do egzaminu w celu przetestowania go.

13. Obserwuj innych instruktorów i prowadź dziennik , zwracając uwagę na to, co robi instruktor, co robią uczniowie, co działa dobrze, a co nie.

14. Pracuj bardzo ciężko, aby uchwycić przebłysk dobrego nastawienia, dobrej etyki pracy lub kreatywności u ucznia i wyrażaj pozytywne opinie. Innymi słowy, złap osobę zachowującą się jak dobry uczeń, taki uczeń, z którym możesz czerpać przyjemność, i nagradzaj to zachowanie.

Answer 9

view on stackexchange narkive permalink

Szczerze mówiąc, jako obecny student matematyki, naprawdę potrzebowałem twardych uczniów. Kiedy oceniający dawali mi nieracjonalnie wysokie wyniki za pracę domową, myślałem, że dobrze sobie radzę, ale nie zdałem egzaminu. Z drugiej strony, po otrzymaniu kilku bardzo niskich ocen za pracę domową, dowiedziałem się, gdzie mogę się poprawić, co znalazło odzwierciedlenie w wysokich ocenach z egzaminów.

W matematyce studentom pierwszego roku często trudno jest zrozumieć, gdzie popełnił błąd i jak napisać dowód. Dlatego moim zdaniem trudne ocenianie jest koniecznością.

Answer 10

view on stackexchange narkive permalink

(W telefonie, więc mogą wystąpić problemy z formatowaniem)

Osobiście nie mam żadnego problemu z utrzymaniem wysokiego standardu. „Jeśli nie pracujesz na to, nie zasługujesz na dobrą ocenę” wydaje się sprawiedliwe i może być cenną lekcją. Ludzie muszą zacząć nad czymś pracować w pewnym momencie swojego życia, a jeśli zaczyna się to w liceum na lekcji matematyki, wydaje się, że jest to idealne miejsce.

To powiedziawszy, rzeczywiście brzmisz szorstko. Podany przykład (log (x + y)) może być dla niektórych bardzo trudny. Nie każda osoba ma mózg, który działa w taki sposób, że może rozwiązywać takie proste, nudne rzeczy.

Np. Byłem jedną z tych osób, prawie porzuciłem szkołę średnią z powodu matematyki, mimo że pracowałem nad sobą i chodziłem na zajęcia z matematyki o wiele więcej niż powinienem. Teraz, 5 lat później, jestem młodszym inżynierem oprogramowania PHP (o ironio), zarabiam przyzwoicie i mogę nawet zacząć myśleć o kupnie własnego domu. To, że uczeń nie może rozwiązać zadania, nie oznacza, że ​​nie pracuje nad tym.

Spotkałem holenderskiego nauczyciela matematyki, który karałby błędy, ale nadal oceniał odpowiedzi dobrze, jeśli obliczenia z błędami były prawidłowe. Na przykład możesz zdobyć 5 punktów za zadanie, a jest ich 10. Uczeń przypadkowo odwraca operator (+ -> -), ale kończy zadanie bez dalszych błędów. Nauczyciel dałby wtedy 3 na 5 punktów: minus jeden za złą odpowiedź i minus jeden za niechlujstwo. Ale ponieważ uczeń pokazał, że umie wykonać obliczenia, nadal otrzymuje ponad połowę punktów.

Może to mogłoby być jakieś rozwiązanie?

Answer 11

view on stackexchange narkive permalink

(Kontynuując myśl o @stanri.)

Kiedy studiowałem, brałem udział w wykładach i seminariach czasami bez punktów, ocen lub certyfikatów, tylko po to, aby nauczyć się czegoś ekscytującego. Staraj się podobnie motywować swoich uczniów. Opowiedz im na przykład następującą historię:

• Nie przejmuj się zbytnio ocenami; mierzą twoje postępy w odniesieniu do oczekiwań ogromnej machiny zwanej państwem.

• Zwróć uwagę na to, czego się nauczyłeś.

• Czas na studiach to wyjątkowa okazja do nauki; ogólnie rzecz biorąc, nie będzie drugiej szansy. Wykorzystaj ten czas.

Później, gdy byłem asystentem i uczniowie prosili mnie o lepsze ocen bez zrobienia czegoś, uznałem to za swoją winę: nie zmotywowałem ich wystarczająco. Możesz pomyśleć o zrobieniu tego samego.

Answer 12

view on stackexchange narkive permalink

Ogólne nauczanie: wydaje mi się, że musisz bardziej skupić się na uczniach, - konieczność wyjaśniania rzeczy „od nowa” po prostu oznacza, że ​​nie wyjaśniłeś jasno procesu - Narzekanie na to - to narzekanie, że wykonujesz swoje praca (nauczać)

Musisz uczynić matematykę dostępną dla nich za pomocą języka i logiki w sposób, który ONI rozumieją, dając im narzędzia matematyczne do rozwiązywania problemów. Nie osiągniesz tego, jeśli tego nie zrobią. nie rozumiem (więc przestań ich za to karać swoją postawą) zakasaj rękawy i znajdź nowy sposób na wyjaśnienie

Matematyka może być interesująca dla każdego, gdy kroki są wystarczająco jasne, a nauczanie na tyle wszechstronne, że być w stanie przekazać ten sam proces, aby odwołać się na wiele sposobów

Ludzie uwielbiają się uczyć - masz umiejętności matematyczne. Ale geniusz bycia nauczycielem polega na znalezieniu wielu sposobów na przekazanie tych samych umiejętności, wymagających dużej wiedzy i wszechstronności w umiejętnościach komunikacyjnych.

Proponuję zajrzeć do Micheala Thomasa, naprawdę wspaniałego nauczyciela - jego rady dla uczniów i wierzę, że to prawda -

Nie ma złych uczniów, tylko źli nauczyciele To bardzo ważna część metody Michela Thomasa. Pełna odpowiedzialność za naukę spoczywa na nauczycielu, a nie na uczniu. Pomaga to upewnić się, że mogą się zrelaksować i czuć się pewnie, umożliwiając im efektywną naukę. (Jego kurs dotyczy nauczania języka francuskiego), ale to samo dotyczy każdej umiejętności - jeśli coś jest dobrze wyjaśnione - wtedy się jej uczy. (Jeśli uczeń nie może tego zapamiętać - nie został nauczony ani zrozumiany jako koncepcja)

https://www.youtube.com/watch?v=P8jhy7ZQC38

Na ocenach - oceniaj za to, co osiągnęli, aby pokazać, z jakimi pojęciami mają problem i nad czym z nimi pracujesz)