W jaki sposób w muzyce fortepianowej można wskazać, że sekwencyjne nuty w kluczu basowym mają być podtrzymywane palcami, a nie pedałem podtrzymującym? Na przykład, załóżmy, że mam trzy kolejne ćwierćnuty C, E, G definiujące akord C w czasie 3/4 w basie i chcę, aby każda nuta była trzymana do końca taktu po uderzeniu, ale nie robię Nie chcę używać pedału sustain, ponieważ nie chcę, aby inne nuty w kluczu wiolinowym „zlewały się” ze sobą. Czy istnieje specjalny rodzaj łuku lub innego zapisu, który to wskazuje? Wiem, że jednym ze sposobów byłoby rozbicie trzech nut na trzy części (tj. Użycie półnuty z kropkami dla niskiego C, a następnie powyżej ćwierćnuty i półnuty E, a powyżej pół pauzy i ćwierćnuty nuta G), ale wydaje się to zbyt skomplikowanym sposobem na wskazanie, jaki jest powszechny styl grania ciągłej, „zepsutej” sekwencji nut akordów. Nie chcę też używać notacji arpeggio (linia falista), ponieważ mam linię melodyczną na górze pasma, która ściśle łączy się z nutami bazowymi. Czy ktoś może pomóc?
Moja odpowiedź jest ostatecznie podobna do odpowiedzi Boba Broadleya, ale ma jedną różnicę, która może sprawić, że wyniki będą znacznie bardziej czytelne w nieco bardziej złożonych sytuacjach. To jest standardowa notacja złamanych trzymanych akordów, takich jak ta, którą opisujesz, zgodnie z zaleceniami Kurta Stone'a i Gardnera. Przeczytaj:
Różnica polega na tym, że nie przepisz dowolne wstrzymane nuty, aż akord będzie kompletny. W twoim konkretnym, stosunkowo prostym przypadku, nie sądzę, że jest dużo lepszy niż Bob. Jednak w nawet nieco bardziej złożonej sytuacji:
czytelność można znacznie poprawić. Jedną z rzeczy, które najbardziej lubię w tym zapisie, jest to, że jest dość wyraźny, nawet jeśli pianista wcześniej go nie widział. Używam tej notacji w wielu moich utworach fortepianowych, a większość pianistów nawet nie mrugnie okiem, ponieważ widzieli ją wcześniej. Tych, którzy nie od razu odgadli znaczenie. Notacja, którą opisujesz w swoim pytaniu, zostanie w końcu ustalona, ale wygląda na znacznie bardziej skomplikowaną niż rzeczywista metoda wykonania, że może być denerwująca. To samo, choć w mniejszym stopniu, jeśli przepisujesz każdą powiązaną nutę przy każdym nowym wejściu do notatki. W bardziej złożonych sytuacjach na pierwszy rzut oka może być trudno stwierdzić, które notatki są nowe, a które są przetrzymywane.
Czasami dla wykonawcy będzie oczywiste, że musisz zachować dźwięki, które razem tworzą jedną, szczególną harmonię (na przykład pojedynczą triadę). Jeśli jednak chcesz to wyrazić wyraźnie, możesz użyć notacji takiej jak poniżej:
Nie jestem pewien, czy jest to używane tak często w muzyce fortepianowej , prawdopodobnie dlatego, że pedał da wymagany efekt (chociaż rozumiem, dlaczego nie chcesz tutaj pytać o użycie pedału). Jednak jest to powszechny sposób pokazania dokładnych czasów trwania nut w muzyce gitarowej z arpeggiacją.
Ponadto, jeśli chcesz wyjaśnić, że nie należy używać żadnego pedału, możesz napisać senza ped. , oprócz powyższej notacji.
Prawdopodobnie najlepiej będzie, jeśli napiszesz to, co chcesz, powyżej pierwszego taktu, a następnie napisz (sim.), jeśli będzie to kontynuowane w innych taktach, jak pokazano poniżej.
Jeśli nie ma prostego sposobu na zanotowanie czegoś, możesz użyć kilku słów, aby to opisać.
Głównym sposobem, w jaki to zrobiono, jest użycie wielu głosów do pokazania czasu trwania. Oto krótki fragment utworu, który kopiowałem do mojego programu notacji: