...op https://radiovisie.eu/kolder-en-klodder-39-video/ staat nu dit te lezen: Nico.
Zendkristal
...
“NRJ krijgt heel wat concurrentie op dezelfde dag”, zei Klodder. Zowat iedereen begon of herbegon op de eerste werkdag van september. “Dat is ook de eerste werkdag na de dag dat de muziek stierf” zei Klodder. Hij vergat het nooit, die treurige zaterdag in 1974, toen alle populaire omroepen het zendkristal uit de zender op zee moesten halen. Kraak, piep, ruis. Gedaan.
Herinneringen
“Ik was vijftien jaar” vertelde Klodder, “mijn ouders luisterden altijd naar die zenders”. Hij herinnerde zich nog de zeemansliedjes, een Johnny Hoes of Vader Abraham, iedereen zong dat toen mee. “Die platen zijn daarna thuis nog dikwijls gespeeld” zei Klodder, als onze Pa zijne pick-up opendeed dan wisten we het, het wordt weer mee-brallen op Och Was Ik Maar, Ik Sta Op Wacht, of later Keetje Tippel.
“Zoiets hoort men tegenwoordig niet meer op de radio” zei Kolder, die zelf uit de tijd van dansende Fame-jongeren, en de onkuise kruisbeelden van Madonna kwam. “Wij hadden ‘Krijg toch allemaal de klere’, Ciske de Rat. Of een verliefde André Hazes. Will Tura vond dat Hopeloos!” zei ze nog. Gouden tijden, Yo-Ho zingen in de discotheek, allemaal ‘Herinneringen’. Marva en Ivan Guilini.
Never my love
Het werd toch nog even stil op de radio. Vlak voor de 44e verjaardag van The Day The Music Died, verloor een schipper zijn radioleven op zee. Frank Hoogland was pas 5 toen de zeezenders moesten zwijgen, hij was echter in de jaren tachtig dichter bij de Ross Revenge geraakt dan velen, die naar de uitzendingen van Radio Monique en Radio Caroline hadden geluisterd.