Steve Meyer w swojej książce Bishop v Knight kończy ostatni rozdział książki „Twierdzenie Capablanki - ♕ + ♘ jest lepsze niż ♕ + ♗ w Końcu” w następujący sposób:
Werdykt: intuicyjny wgląd Capablanki na przewagę hetmana i skoczka przeciwko hetmanowi i gońcowi w zakończeniu jest poprawny. Chociaż ogólne metody oceny pozycji są nadal ważne, siła ataku hetmana i skoczka może być bardzo gwałtowna, szczególnie w pozycjach zablokowanych lub z mniejszą liczbą pionków.
Ale John Watson, jego książka „Secrets of Modern Chess Strategy”, rozdział „Minor-Piece Issues” twierdzi, że przykłady są jednostronne. Kontynuuje:
Mój własny pogląd, po przejrzeniu wielu przykładów, jest następujący:
a) niezwykle duży odsetek gier ♕ + ♘ vs ♕ + ♗ jest losowany ;
b) większość gier wygranych przez którąkolwiek ze stron, jak w przykładach wymienionych powyżej, charakteryzuje się tym, że ta strona ma jedną lub więcej oczywistych innych zalet
Wreszcie, i to może uczynić twierdzenie rodzajem samospełniającej się przepowiedni, zauważa:
Jednym z zastrzeżeń, które już zauważyłem powyżej, jest to, że strona z królową i rycerzem (w czystym ♕ + ♘ vs ♕ + ♗ przypadek) był nieco silniejszy, z jakiegokolwiek powodu. Już samo to może tłumaczyć małą statystyczną przewagę ♕ + ♘. Co więcej, jak wyjaśniono we wstępie do tej książki, postrzeganie wyższości hetmana i skoczka może sprawić, że gracze, którzy znajdują się na już korzystnych, ale złożonych pozycjach, przekonają ich do tego, co uważają za bezpieczniejszą przewagę ♕ + ♘ vs ♕ + ♗ . Spowodowałoby to wypaczenie wartości procentowych na korzyść ♕ + ♘.