Post by SchaapPost by Henk van KalkenJa, en uit je reactie maak ik op dat je het - althans op dit onderdeel -
pakt. Dus niet dat je iets niet pakt. En zelfs als je mijn inzichten niet
zou pakken, wat geeft dat? Wat doet zo'n idee met je?
Ik pak ook lang niet al jouw ideeën
Ik ben al lang overtuigd van de boeddhanatuur. Ik beschouw dat niet als een
of ander duister centrum of als entiteit of als een natuurlijke staat van de
geest maar eerder als het produkt van een bepaalde gerichtheid.
Ook dat is een duidelijk verschil tussen ons, maar dat is ok. Ik zie de
boeddhanatuur wel als de natuurlijke staat van de geest - bezien vanuit het
samsarische dan.
Post by SchaapIk vind alleen de voorstelling van de mens, die al schillenderwijs tot
realisatie van zijn/haar boeddhaschap zou komen niet gelukkig gekozen. Zie
verder.
Post by Henk van KalkenPost by SchaapJe kan wel zeggen dat IK jouw ideeen van realisatie ernstig versimpel,
maar
Post by Schaapvolgens mij geef jij zelf een nogal simpele voorstelling van realisatie.
Ja, soms is het handig om dingen te versimpelen.
Mogelijk, maar waarom doe je het nu? Welke vooronderstelling draag je bij je
om de zaken nu simpel te willen voorstellen? Heeft dat iets met mij te
maken? Met hoe jij over mij denkt? Graag, een eerlijk en duidelijk antwoord.
Nee. Maar waarom zou je de relativiteitstheorie gaan uitleggen als je
simpelweg kunt wijzen waar volgens jou het lichtknopje zit?
En wil je graag weten hoe ik over je denk? Ben je daar onzeker over?
Post by SchaapPost by Henk van KalkenJij
Post by Schaapstelt het mij zo voor alsof er wat laagjes weg te werken zijn, totdat
een
Post by Henk van KalkenPost by Schaapkern onthult wordt die dan Nirvana zou betekenen. Kortom; de ui-metafoor
zou
Post by Schaaphet proces van realisatie goed beschrijven.
Vind ik wel. Maar als het jou niet voldoet is het mij om 't even.
Vertel me dan eens concreet welke laagjes jij weggeschild hebt? Serieus.
Niet laten liggen deze vraag aub want ik wil wel eens zien wat je al
schillenderwijs hebt bereikt. Dat geeft mij inzicht in hoe jij schilt en wat
schillen zijn voor jou.
De allerbelangrijkste schil is het niet langer ontkennen van het feit dat ik
een zeer egocentrisch, egoïstisch, gehecht aan zijn verlangens zijnd
schepsel ben.
Geen energie meer hoeven steken in de ontkenning van het bovenstaande
scheelt erg veel energie.
Of dat allemaal één schil is of meerdere weet ik niet, ik denk van wel, maar
de knol Henk is wat dunner geworden. Helaas niet fysiek :-(
Post by SchaapPost by Henk van KalkenPost by SchaapIk ga dus enkel af op de woorden die je schrijft en permiteer me de
vooronderstelling dat je daarmee iets probeert uit te drukken.
Niet ten onrechte. Terug te brengen tot een overzichtelijk ding.
Dat is een mooi streven
Post by Henk van KalkenPost by SchaapAls je nu inziet dat jezelf nogal een simplistische voorstelling van
realisatie hebt gegeven en niet Ik, dan wil ik je graag uitdagen
(zoals
Post by Schaapik
Post by Henk van KalkenPost by Schaapconstant al doe) om jouw (niet-simplistische) ideeen over het proces
realisatie eens te delen met mij (en natuurlijk anderen).
De ui-metafoor is inderdaad - en bewust zo gebruikt - een versimpelde
manier
Post by Henk van Kalkenom een proces weer te geven.
Geef je weer geen antwoord op de vraag wat volgens jou het proces naar
realisatie is. Waarom doe je zo ontwijkend?
Ik heb geen idee wat je nou precies wilt weten. Ik ontwijk niks. Ik heb je
verteld hoe het schillen van de ui een proces is wat leidt tot het ontdekken
van je werkelijke aard. Het is slechts een metafoor en je tilt er
buitengewoon zwaar aan om een of andere reden.
Post by SchaapPost by Henk van KalkenPost by SchaapPrima. Ik heb ook geen enkele intentie om jou te beledigen. Als jij
denkt
Post by Henk van KalkenPost by Schaapdat ik iets niet pak, bekijk dat dan eens als een uitdaging van jouw
kant
Post by Henk van Kalkenom
Post by Schaapzaken beter, vollediger of scherper te verwoorden.
Ik voel me niet uitgedaagd. Ik vind het leuk om van gedachten te
wisselen
Post by Schaapen
Post by Henk van Kalkenhet uitdaagcliché past meer in onze prestatiemaatschappij dan in een
discussie over boeddhisme.
In een discussie over boeddhisme en vooral jouw beleving van boeddhisme is
het ook handig om zaken duidelijk, helder en zo scherp mogelijk te
verwoorden. Al was het alleen al om nodeloos langs elkaar heen praten te
voorkomen.
Niet elke mededeling hoeft helder en scherp te zijn. Uit troebele, half
gevormde ideeën en inzichten kunnen zeer mooie dingen ontstaan. We weten
nooit wanneer het gepraat wel of niet nodeloos is.
Maar uitdagen is in mijn beleving een uiterst irritant cliché.
Post by SchaapPost by Henk van KalkenPost by Schaap"Je bent, precies als ik, en Job, en Yvonne en Patricia en Balkenende
een
Post by Henk van KalkenPost by Schaapboeddha in je kern. Nog even een paar laagjes wegwerken en Nirvana wacht
u!
Het wringt blijkbaar in deze zin voor je. "Nog even een paar laagjes
wegwerken enz. is hoewel gekscherend beschreven toch serieus bedoeld.
Er is iets wat ons ervan weerhoudt om 'het' nu, direct te bereiken.
Dat zijn de brillen en filters waarmee we het leven waarnemen. En daardoor
betekenis geven.
Ja, maar jij stelt het je voor alsof dat schillen zijn, maar zoals je nu
terecht zegt zijn het een soort mechanismen.
Ingesleten patronen. Geen schillen, maar reactiepatronen.
Tsja, zo kunnen we nog lang doorgaan. In je schillen, die ik als
verdedigingslaagjes van het Ego zie, zitten natuurlijk reactiepatronen en
mechanismen. Ik heb ook nooit anders beweerd.
Post by SchaapPost by Henk van KalkenPost by SchaapJe maakt een onderscheid tussen inzicht en onthechting. Doe je dat omdat
alleen inzicht volgens jou onvoldoende is? Of is er een andere reden?
Als je inzicht in de motorstoring hebt, kun je de fout herstellen. Inzicht
is het begin. Zonder inzicht krijg je de motor niet meer aan het lopen.
Zonder inzicht kun je niet onthechten van wat dan ook.
Duidelijk
Post by Henk van KalkenPost by SchaapWaarom is er "grijpen" bij jou?
Zoals bij elk levend mens, of zelfs wezen
drukt 'grijpen' een zekere mate van gulzigheid, iets jezelf toe-eigenen
uit.
Post by Henk van KalkenIets wat je wilt toevoegen aan je bezit of jezelf. Een nieuwe schil aan de
ui toevoegen, gni gni. Het ligt voor mij in dezelfde orde als vastklampen.
Je antwoordt niet. Nogmaals: waarom doe jij dit? Waarom is er grijpen bij
jou?
Ik antwoord wel, maar het bevalt je blijkbaar niet.
Post by SchaapPost by Henk van KalkenPost by SchaapGoed, je blijft dus maar hardnekkig aan de idee vasthouden dat er
schillen
Post by Henk van KalkenPost by Schaapbestaan. Dat Schillen geen illusies zijn, maar hardnekkige zaken die
verwijderd moeten worden. Maar Henk, je moet niet de illusionaire
schillen
Post by Henk van KalkenPost by Schaapverwijderen, maar de illusie zelf. Dus de idee dat er schillen zouden
bestaan.
Ja. Ik heb het een leraar ooit horen beschrijven en ik kon me daarin goed
vinden.
De schillen zijn verdedigingsringen die je ervan weerhouden om je
verlichte
Post by Henk van Kalkenkern, je boeddhanatuur, die we allemaal bezitten, te bereiken. Bezit,
spiritueel materialisme, het geloof in een zelf, begeerte, noem maar op.
Kortom "hechting". Er is dus maar 1 schil en die moet je je dan voorstellen
als het proces van hechten zelf.
Of je nu hecht aan materie of aan denkbeelden of aan de behoefte aan
identiteit, of aan alledrie, het is allemaal maar 1 ding, namelijk hechten.
Het is alleen ergens anders op gericht. Maar er zijn dus NIET meerdere
schillen.
Er is maar 1 proces van belang en dat is hechten.
Zó simpel is het dus. Jij ziet het als één schil, ik als meerdere. Zoals ik
al schreef, zie ik de schillen als laagjes die je verlichtend inzicht
afschermen.
Een complexe hoeveelheid strategieën. Maar als de metafoor voor jou met één
schil werkt vind ik dat prima. Voor mij werkt het anders.
Post by SchaapHet
Post by Henk van Kalkenboeddhisme heeft een overzichtelijke structuur van alle verstoringen en
vergiften en oorzaken
gemaakt. Elk gemiddeld informatief boek kan je hier over inlichten.
De structuur van elke verstoring berust op hechting.
Misschien. Je vatbaarheid voor verstorende emoties (verstoring van de
boeddhanatuur kun je wellicht ook zien als gehechtheid. Ik weet dat niet
zeker, want ik voel me niet zo gehecht aan m'n emoties. Soms leuk om ze te
hebben, maar ik laat ze makkelijk los en verlang er niet naar. laten we
zeggen, dat ik het illusoire karakter ervan heb ervaren en ingezien. Ook een
losgepeuterde schil, trouwens.
Post by SchaapPost by Henk van KalkenIn tegendeel; het verduidelijkt iets. Maar jij hebt kennlijk iets tegen
uien.
Zie boven. Je moet niet denken dat je meer schillen hebt als je én hecht aan
materie én hecht aan gedachten én hecht aan identiteit. Het is namelijk maar
1 proces. Je behoeft niet je verlangen naar materie of je verlangen naar
identiteit of je verlangen naar ideeen weg te schillen. Je moet je hechting
onder ogen komen. Dan zie je vanzelf in dat dit maar 1 proces is. 1 schil.
Je kunt de metafoor modelleren zoals je wilt. Het doet er niet zo veel toe.
Je kunt het ook zo zien dat het menselijk ego uit vele lagen is opgebouwd.
Waarbij de hechting het bindmiddel tussen de verschillende lagen is.
Uiteidelijk is alles, leven, dood, aarde, planeten, en kosmos onderdeel van
één en het zelfde proces. Vraag me niet het te benoemen, want dat kan ik
niet.
Post by SchaapPost by Henk van KalkenPost by SchaapAls je de schillen maar als processen, dus strategien en niet als dingen
beschouwt, kan ik nu wel met je meegaan:-)
Post by Henk van KalkenWe hadden ons enkele kb's discussie kunnen besparen, want dat probeer ik
je
Post by Henk van Kalkenvanaf het begin duidelijk te maken. Maar blijkbaar wil jij de beeldspraak
steeds lettelijk nemen. Maar: kom in m'n armen, Broeder Ui:-)
Ik ben geen ui. Ik ben een hechter. Ik ben eerder een kleefstof. geen ui. Ik
kleef aan van alles en nog wat omdat Ik wil heb.
Ja, ik ook. Ik BEN geen ui, ik heb er een om me heen. Maar dat kleven, dat
herken ik.
Post by SchaapPost by Henk van KalkenPost by SchaapJe zegt dat een ego pijn ervaart. In dat taalgebruik zit verwarring.
Immers er is geen ego dat pijn ervaart.
Post by Henk van KalkenPost by SchaapEr is pijn. Wie dat ervaart is een nogal rare vraag. Vind je dat dan
niet?
Post by Henk van KalkenNee. De pijn wordt in de vezels waargenomen.
Welnee, pijncentra zitten niet in de vezels. In de vezels is er enkel een
veranderend evenwicht in de cellen (potentiaal). Dit leidt vervolgens tot
actiepotentialen. Die prikkels worden vervolgens....
Klopt. Ik schreef het wat onhandig.
Post by SchaapDe prikkels aan de hersenen
Post by Henk van Kalkendoorgegeven. De indeling in 'onaangenaam' veroorzaakt lijden. Maar wát is
nou datgene wat zegt: "Dit wil ik niet, wat ik nu voel"?
Dat is het Ik, de waarnemer die in de herinnering aan al die zaken tot leven
komt. Je moet goed lezen wat ik schrijf. Als ik zeg dat de waarnemer niet
bestaat, dan bedoel ik dat op een boeddhistische wijze. Het Ik bestaat als
een veranderlijk gevoel.
We bedoelen dus uiteindelijk hetzelfde. Zoals ik beweer dat we geen
werkelijk inherent ego hebben, bestaat de waarnemer ook niet inherent,
boeddhistisch gesproken. Toch geloven we allemaal in het werkelijk bestaan
ervan.
Want we zijn nog steeds met alle kracht aan het samsarische gebonden.
Post by SchaapPost by Henk van KalkenPost by SchaapPost by Henk van KalkenMet wat variaties kan ik het met je eens zijn dat het ego wordt
gevormd
Post by Henk van KalkenPost by Schaapdoor ervaringen en herinneringen aan ervaringen.
Dat is ons zelfbeeld dus
Maar je geeft hiermee een te beperkt beeld van het ego.
Je hebt een beeld van jezelf, niet van het ego.
Het ego is de amoebe die met vele tentakels in onze geest zit. Hij
vertroebelt, verleidt,
Post by Henk van Kalkenvervormt, laat weg, veralgemeniseert.
Dat is het resultaat van denken, jazek r.
Post by Henk van KalkenPost by SchaapWaarom denk jij dat we dat denken? Waarom verkeert vrijwel de ganse
wereld in de illusie dat er werkelijk een Ik is die ervaart en herinnert?
Mag ik
Post by Henk van Kalkenje uitdagen je hier niet makkelijk vanaf te maken (met 1 woord of een
paar
Post by Henk van KalkenAls je belooft het woord uitdagen niet meer te gebruiken. Zie onder.
Ik nodig je uit....is dat beter?
OK. Anders daag ik je uit tot een duel in zee:-)
Post by SchaapPost by Henk van KalkenPost by SchaapPost by Henk van KalkenDa's juist. Toch denken we over het algemeen dat we een Zelf bezitten.
Waarom denk je dat we dat denken?
Omdat we onze gedachten en waarnemingen voor werkelijk houden in plaats
van
Post by Henk van Kalkenze te ontmaskeren als verwarring.
Waarom zou je je waarnemingen niet voor werkelijk houden? Ik hallucineer
toch niet?
Daar gaat de hele discussie al die tijd al over. Als verschijnselen leeg
zijn, kunnen waarnemingen daarvan onmogelijk intrinsieke waarde hebben. Als
je waarneming zou kloppen, zou hij stollen in tijd en ruimte. Je zou hem
kunnen aantrekken alsof het een maatpakje was dat speciaal voor jou gemaakt
is.
Maar je waarneming is vluchtig, tijdelijk, en van zóveel andere
omstandigheden afhankelijk dat hij altijd verglijdt.
Een hallucinatie gaat nog een stapje verder, maar ik sluit het niet uit dat
het iets van eenzelfde orde is.
Post by SchaapIedereen probeert al die verschijnselen
Post by Henk van Kalkenvast te houden, maar het enige wat er gebeurt is dat er een vervormde
schaduw van de waarneming of gedachte achterblijft. De rest bestaat niet
meer. Omdat we ons vereenzelvigd hebben met de gedachten en ervaringen
krijgen we hieruit een 'ik' of 'mezelf'- moment.
Hoe gaat dat proces van vereenzelvigen in zijn werk? Mag ik je uitnodigen?
Jawel: "het zijn MIJN gedachten, het is MIJN waarneming, dus zijn ze waar.
Omdat ze waar zijn heb IK ze waargenomen."
Post by SchaapHieruit volgt, dat het ík'
Post by Henk van Kalkenof 'zelf' verdwijnt met de ervaring of gedachte die opkwam. Als er een
werkelijk ik zou bestaan zou dit een solide, onveranderlijke entiteit
zijn,
Post by Henk van Kalkenonafgebroken en onaantastbaar aanwezig.
Maar het ik komt en gaat op de golfslag van verschijselen. Het bevriest en
ontdooit bij temperatuursvariaties. Het verkleurt onder invloed van het
licht. Het verdwijnt in de tijd. Het IS er niet.
Goed zo. Het boeddhistisch idee van Zijn, verwijst dus naar het altijd
gelijk aan zichzelf blijvende. Het onveranderlijke en onvergankelijke. Iets
bestaat pas als het zo bestaat. Zo bezien is het dus niet moeilijk om in te
zien dat verschijnselen geen inherent bestaan hebben.
Right!
Post by SchaapPost by Henk van KalkenPost by SchaapVolgens mij probeerde je me met een voorbeeld uit te leggen waarom
verschijnselen leeg zijn.
Hiervoor gebruik je het voorbeeld van een kind dat nog niet reageert op
een
Post by Schaaplevensbedreigende situatie. Je neemt dus het opgroeiend kind wél als
maat
Post by Henk van KalkenPost by Schaapvoor de uitleg waarom verschijnselen leeg zijn.
Je illustreert dus de leegte van verschijnselen uit het gedrag van een
redelijk onbewust kind. Onafhankelijk van de vraag of dit nu wel zo
handi
Post by Henk van Kalkeng
Post by Schaapis, moet je volgens toegeven dat je het gedrag van het nog redelijk
onbewuste kind, als maatstaf neemt.
Is dat een "ja", want ik wil hier graag even op verdergaan
Het is "ja." Alleen is het geen maatstaf, maar een voorbeeld om iets te
verduidelijken. Een kind ZONDER gedachten, opvattingen en overtuigingen
heeft deze dus ook niet ten aanzien van angststimuli. Een kind MET
gedachten, opvattingen en overtuigingen heeft deze dus wel ten aanzien van
diezelfde angststimuli.
Post by SchaapPost by Henk van KalkenPost by SchaapDat zeg je nou wel, maar zijn ze allemaal zo belemmerend?
Elke vaste overtuiging over iets is per definitie een belemmering om op
een
Post by Henk van Kalkennadere manier over dat iets te denken.
Oke
Post by Henk van KalkenPost by SchaapHet lijkt me heel verstandig om het pistool en de schurk maar serieus te
nemen en niet te beschouwen als lege verschijnselen.
Zeker moet je zo'n dreiging serieus nemen. Maar daar gaat het hier niet
om.
Post by Henk van KalkenIk probeer je duidelijk te maken dat je angst niet gebaseerd is op de
schurk
Post by Henk van Kalkenen het pistool, maar op je kennis en opvattingen omtrent schurken en
pistolen.
1 + 1 =2
Jij verwijst naar een geconditioneerd reactiepatroon. Je beweert dus dat als
je niet geconditioneerd bent op enige wijze (wat dat dan ook maar zou zijn)
dat je ook niet angsten en andere gevoelens zou kennen? Klopt dat?
Bij conditioneringen denk ik eerder aan meer primaire reacties. Waar ik het
eerder over heb is de kennis die de waarnemer heeft omtrent bepaalde
angstprikkels, en de voorstelling die vervolgens gegenereerd wordt wat er
allemaal zou kunnen gebeuren. Knal, dreun, pijn, bloed, dood.
Het is een veel gebezigde methodiek in therapie. Mensen duidelijk maken dat
hun problemen met de wereld te maken hebben met hun beleving van die wereld.
Post by SchaapPost by Henk van KalkenZonder die kennis zou je de schurk wellicht willen huggen en het pistool
in
Ik ben blij dat je zelf inziet hoe absurd zoiets is
Als denkbeeld wel, maar het ZOU kunnen.
Post by SchaapPost by Henk van KalkenPost by SchaapPost by Henk van KalkenDat voegt niets toe of haalt niets weg uit mijn bewering dat het onze
overtuigingen zijn die het leed veroorzaken, niet gebeurtenissen zelf.
Het gaat niet werkelijk om de leeftijd van iemand die iets beleeft. Het
gaat
Post by Henk van Kalkenhierin om een voorbeeld. Als jij geen opvattingen of gedachten over
verschijnselen hebt, kun je er ook geen gevoelens als angst, blijdschap,
geluk enz. aan ontlenen. Zie dat in, zou jij zeggen:-)
Ja, ja zoals die hyperzwakzinnige zeker, die wel angst kent.
Je spreekt jezelf gewoon tegen. Je ontkent het onbewuste gebeuren in de
mens. Je verkeert nog steeds in de illusie dat je bewuste leventje, alles
wat je kent en vertrouwd is, je opvattingen, je standpunten, bepaalt wat er
is.
Hoe kom je dáár nou in vredesnaam bij. Ik het onbewuste ontkennen? Je
schrijft me opvattingen toe die ik totaal niet koester. Al onze opvattingen
en overtuigingen bevinden zich in het voor- tussen en onderbewuste. Als er
iemand respect heeft voor het onbewuste ben ik het wel. Je kunt geen
hypnotherapeut worden en het menselijk onbewuste ontkennen.
Post by SchaapJe denkt nog werkelijk dat je opvattingen en gedachten, je gevoelens
bepalen. Wat een naieviteit Henk en wat een eenzijdige benadering van een
veel complexere werkelijkheid.
Pffff... ik word er een beetje moe van.
Wat zijn gevoelens dan volgens jou? Iets wat over je
komt, op je neerdaalt, als een lagedrukgebied? Geloof me (of doe het niet),
maar je gedachten, waarin je beliefs zitten bepalen, voeden en conditioneren
je meer complexe gevoelens. Ik heb het nietover instincten, zoals bij die
hyperzwakzinnige.
Post by SchaapJe komt zelf niet los van zaken. Van bepaalde 'diepverankerde'gevoelens en
toch hou je vast aan de idee dat opvattingen, gevoelens bepalen. Hoe kan dat
nou?
Als ik je dat, ondanks al mijn uiteenzettingen, nu nog steeds niet duidelijk
gemaakt heb zal dat waarschijnlijk ook nooit lukken. Ik bén niet los, ik ben
ermee bezig.
Post by SchaapNatuurlijk kan het zo zijn dat je al denkenderwijs, een bepaalde
paniekreactie oproept of andere gevoelens. RET werkt op dat terrein. Het
probeert geconditioneerde responsen te doorbreken. Anders te labellen.
In jouw voorstelling van het functioneren van de mens zou RET de oplossing
kunnen zijn voor elk probleem.
Echter het is het niet. De mens zit net iets ingewikkelder in elkaar dan
jouw voorstelling er van.
We bespreken nu een klein onderdeel van de complexiteit die mens heet.
RET past bij een zeer specifieke doelgroep en is lang niet voor iedereen
geschikt. De basisuitgangspunten zoals geformuleerd door Maultsby en Ellis
( René Diekstra was, voor zijn plagiaat, de grote RET-man in Nederland),
geven een zeer bruikbaar beeld over de werking van het menselijk gedrag.
In RET wordt een schematische analyse van je gevoelens gemaakt, waarbij
uitgangspunt is dat het je beliefs (gedachten en overtuigingen) zijn die
gevoelens veroorzaken. Schei uit, zeg, ik ben hier al in geëxamineerd en wil
dat niet nog eens overdoen.
Post by SchaapEr zijn tal van onbewuste zaken die ons gedrag bepalen. Verlangens en
begeerten bijv. En dan zie je vaak dat juist het omgekeerde het geval is,
van dat wat jij beweert.
De gevoelslagen zijn veel ouder en primairder en onze gedachten en
opvattingen worden gekleurd door onze gevoelens, verlangens, begeerten,
affecten, onbewust verblijvende zaken enz.
Je volgorde is onjuist.
Post by SchaapDat is de notabene de boeddhistische boodschap. Verlangens zijn de oorzaak
van lijden en niet onze voorstellingen of opvattingen want ook die laatste
zijn niets anders dan intellectueel uitgewerkte verlangens.
Het zijn onze overtuigingen die we over onzeverlangens hebben die maken dat
we ze niet los kunnen laten. De overtuiging dat je zonder genot niet
gelukkig kunt worden, bijvoorbeeld.
Post by SchaapPost by Henk van KalkenPost by SchaapEr zijn gebeurtenissen en daarover vormen we ons opvattingen. Bijv. een
geliefde gaat dood. We kunnen iemand missen. We kunnen geconfronteerd
worden
Post by Schaapmet onze eigen sterfelijkheid. Zijn het enkel de opvattingen die ons
doen
Post by Henk van KalkenPost by Schaaplijden? Die gebeurtenis speelt uiteraard een rol omdat ze de aanzet
vormt
Post by Henk van KalkenPost by Schaapvan die opvattingen. Ze staan opnieuw niet los van elkaar.
We verlangen dat die iemand er weer zou zijn om ons te bijv. bij te
staan
Post by Henk van Kalkenof
Post by Schaapwe verlangen zelf naar onsterfelijkheid.
Zijn het niet opnieuw onze verlangens die ons doen lijden?
We willen niet sterven, we willen niet geliefden missen, we willen
voortbestaan, we willen zoveel.
iemand die geen overtuigingen heeft over sterfelijkheid zal daar weinig
leed aan ontlenen.
Hoe weet je dat nou?
iemand die comateus is kan niet bij zijn opvattingen over zijn angst voor
sterven komen. Dus voelt-ie geen angst. Iemand die dement is en geen
opvattingen heeft over sterven zal aan het sterven zelf weinig leed
ontlenen.
Angst is een leeg neuronaal begrip. Zonder voorstelling van wáár je bang
voor moet zijn is de angst geen probleem. Je bent nooit bang voor wat er
gebeurt. Je bent bang voor wat er gáát gebeuren. En die angst wordt gevoed
door alle opvattingen en overtuigingen die je hebt over de gebeurtenis.
Post by SchaapEen gristen die sterven gaat kan zo hevig naar God en zijn
Post by Henk van Kalkenengelen en het paradijs verlangen dat er geen plaats voor angst is, eerder
van verlangen.
Dat geldt voor ons allen, niet alleen voor Christenen. Zoals je terecht
opmerkt zijn het verlangens die ons tot bepaalde opvattingen doen komen.
Die verlangens kunnen echt uitsluitend ontstaan als je er opvattingen,
kortom gedachten over hebt.
Nee, in dit voorbeeld waren de opvattingen er al. Die genereren geen angst,
maar verlangen in dit geval. De werking is hetzelfde, het effect is
subjectief anders.
Post by SchaapPost by Henk van KalkenPost by SchaapPost by Henk van KalkenWalgelijk voorbeeld, maar het maakt het missschien wel duidelijk.
Kun je dit ondersteunen met empirisch materiaal?
Nee, gewoon redeneren en ook wel op uitgelekte verhalen gebaseerd. Een
hyperzwakzinnige kent wel instinctieve angst (komt zó uit de hersenstam)
Dus is er angst zonder opvattingen
ja, net zoiets als instinctieve drang om te overleven. Dat zijn
onwillekeurige reacties en gaan via het autonome zenuwstelsel. Maar daar heb
ik het niet over. Ik heb het over gevoelens die gevoed zijn door je
voorstellingsvermogen.
Dit soort angsten zijn meer een natuurlijk alarm. het psychotiserende zit
nooit in de angsten, maar in de denkbeelden die je er rondom maakt.
Post by SchaapPost by Henk van KalkenPost by SchaapStuur mij maar een leesbril met jampotglazen
Een microscoop zou hier eerder uitkomst brengen.
Henk.