co sadzicie o magii?

[Nowy]

Cześć.

--

Jestem Nowy.
Tylu tu mądrych i znających się znawców człowieka.
Powiedzcie mi proszę
co znaczy słowo Abba.

--

Dziękuję, że zwróciłeś się właśnie do mnie z tym pytaniem.
Odpowiem ci, skoro tak ładnie mnie o to prosisz.

Wielu kaznodziejów i nauczycieli twierdzi, że Abba jest aramejskim słowem o
znaczeniu ‘tatuś’.

--

Utrzymują oni, że Jezus z Nazaretu używał słowa Abba,
aby delikatnie i z miłością zwracać się do swego Ojca w niebie.
Niektórzy uczeni sugerowali nawet, że Abba pochodzi od dziecięcego gaworzenia,
tak samo jak ‘mama’.
Głównym odpowiedzialnym za wprowadzenie tego rozumienia jest Jeremias.

--

Pogląd ten bez żadnych zastrzeżeń był przedstawiany na tysiącach wykładów.
Był przedstawiany w różnego rodzaju szkołach podstawowych, średnich,
seminariach i wyższych uczelniach.

--

Pogląd ten był tak powszechnie akceptowany, że jego podważenie wywołało
nieprawdopodobny szok.
Wielu z nas dobrze to pamięta, bo przeżyło to osobiście.
W roku 1988 pewien zasłużony językoznawca opublikował szereg dowodów na to,
że Abba nie jest dziecięcym wyrażeniem porównywalnym do słowa ‘tatuś’,
lecz oznacza pełne szacunku określenie, z jakim, człowiek dorosły zwraca się do
swego ojca.

--

Punktem wyjścia są dwa oczywiste stwierdzenia.
Słowo Abba może pochodzić albo z języka hebrajskiego albo z aramejskiego.
Skoro używał go Jezus, to musimy uczynić go kluczem do zrozumienia Jezusa.

--

Mocne argumenty z punktu widzenia językowego zostawmy dla innych.
Nas interesuje, że słowo Abba wychodzi z ust Jezusa tylko jeden raz.
Tylko jeden raz jest zapisane w przekazie ewangelicznym.
W tej części, która opisuje modlitwę Jezusa w ogrodzie Getsemani.

--

‘Abba, Ojcze […] zabierz ten kielich ode Mnie. Lecz nie to, co ja chcę, ale to
co Ty [niech się stanie]’.
Grecki wyraz, który znajduje się po słowie Abba, prawidłowo przetłumaczono
jako ‘Ojciec’.
Pamiętajmy, że istnieje greckie słowo tatuś (pappas).
Ewangelista Marek jednak go tutaj nie używa.

--

Przypomnijmy sobie kontekst modlitwy Jezusa w Getsemani.
Jezus zwracał się do swego Ojca w sposób niewątpliwie oficjalny.
Zatem do Ojca mówi Ojcze, a nie tatusiu.
Taki zwrot dobrze bowiem odpowiada naszemu rozumieniu wychowania dzieci w
kulturze śródziemnomorskiej.

--

W kulturze śródziemnomorskiej w procesie wychowania
kara cielesna była w niej czymś normalnym i powszechnym.
Wystarczy zajrzeć do Księgi Świętej, aby otrzymać wskazówki w tej kwestii.
Przypomnijmy ot choćby zachętę Syracha.
‘Okładaj razami boki jego, gdy jest jeszcze młody, aby gdy zmężnieje nie
odmówił ci posłuchu’.

--

Czy Nowy Testament różni się w tym podejściu od Starego Przymierza?

--

Niczym się nie różni.
Przypomnijmy sobie jak autor Listu do Hebrajczyków motywował swych słuchaczy,
aby znosili cierpienia zsyłane przez Boga.
‘Bóg obchodzi się z wami jak z dziećmi. Jakiż to bowiem syn, którego by ojciec
nie karcił?’

--

Znakiem osiągnięcia dojrzałości przez mężczyznę w kulturze śródziemnomorskiej
była zdolność wytrzymania –
bez jęknięcia – wszelkiej wymierzonej kary cielesnej.
Dla autora Listu do Hebrajczyków nie było to niczym niezwykłym.

--

Z kolei święty Marek Apostoł przedstawia Jezusa jako
doskonałego, dorosłego mężczyznę z regionu śródziemnomorskiego,
proszącego swego Ojca o usunięcie cierpienia fizycznego z Jego życia,
a jednak poddającego się temu cierpieniu bez słowa skargi.

--

Święty Marek Apostoł zwraca uwagę na to, że Jezus wisiał na krzyżu od trzeciej
do dziewiątej godziny.
Dopiero o dziewiątej godzinie, na chwilę przed śmiercią, wydał z siebie jęk.
Zachowanie umierającego Jezusa wzbudziło podziw żołnierza rzymskiego.
Zachwyt ten można interpretować jako podziw dla prawdziwego mężczyzny.

--

Ta refleksja nad słowem Abba, które w tym kręgu społecznym oznacza ‘ojca’
(nie ‘tatusia’),
pozwala nam zrozumieć, jak bardzo dana kultura nadaje znaczenie wyrazom.
Ojcowie występują powszechnie w życiu ludzkim.
Jednak każda kultura doświadcza ojca na różny sposób.

--

Dzisiejsi czytelnicy Biblii muszą bardzo uważać,
aby nie przenosić współczesnego znaczenia słowa ‘ojciec’
w śródziemnomorski świat naszych przodków,
którzy są bohaterami kart Pisma Świętego.

--

Dokładnie tak powinno być.

[Nowy]

. A skoro o białem magii, to może
. lepiej wypić szklankę mleka?

Nie.
Lepiej módl się do Boga w Trójcy Jedynego,
by uchronił cię i cały naród polski przed ta zarazą.

[Zbir]

. A skoro o białem magii, to może
. lepiej wypić szklankę mleka?

Nie.
Lepiej módl się do Boga w Trójcy Jedynego,
by uchronił cię i cały naród polski przed ta zarazą.

[żebra]

. A skoro o białem magii, to może
. lepiej wypić szklankę mleka?

Nie.
Lepiej módl się do Boga w Trójcy Jedynego,
by uchronił cię i cały naród polski przed ta zaraz±.

[centurion .]

. A skoro o białem magii, to może
. lepiej wypić szklankę mleka?

Nie.
Lepiej módl się do Boga w Trójcy Jedynego,
by uchronił cię i cały naród polski przed ta zaraz±.

[Pruss _]

. A skoro o białem magii, to może
. lepiej wypić szklankę mleka?

Nie.
Lepiej módl się do Boga w Trójcy Jedynego,
by uchronił cię i cały naród polski przed ta zaraz±.

[Tor_pan _]

. A skoro o białem magii, to może
. lepiej wypić szklankę mleka?

Nie.
Lepiej módl się do Boga w Trójcy Jedynego,
by uchronił cię i cały naród polski przed ta zaraz±.

[Zbir]

Cześć.

--

Jestem Nowy.
Tylu tu mądrych i znających się znawców człowieka.
Powiedzcie mi proszę
co znaczy słowo Abba.

--

Dziękuję, że zwróciłeś się właśnie do mnie z tym pytaniem.
Odpowiem ci, skoro tak ładnie mnie o to prosisz.

Wielu kaznodziejów i nauczycieli twierdzi, że Abba jest aramejskim słowem o
znaczeniu ‘tatuś’.

--

Utrzymują oni, że Jezus z Nazaretu używał słowa Abba,
aby delikatnie i z miłością zwracać się do swego Ojca w niebie.
Niektórzy uczeni sugerowali nawet, że Abba pochodzi od dziecięcego
gaworzenia,
tak samo jak ‘mama’.
Głównym odpowiedzialnym za wprowadzenie tego rozumienia jest Jeremias.

--

Pogląd ten bez żadnych zastrzeżeń był przedstawiany na tysiącach wykładów.
Był przedstawiany w różnego rodzaju szkołach podstawowych, średnich,
seminariach i wyższych uczelniach.

--

Pogląd ten był tak powszechnie akceptowany, że jego podważenie wywołało
nieprawdopodobny szok.
Wielu z nas dobrze to pamięta, bo przeżyło to osobiście.
W roku 1988 pewien zasłużony językoznawca opublikował szereg dowodów na to,
że Abba nie jest dziecięcym wyrażeniem porównywalnym do słowa
‘tatuś’,
lecz oznacza pełne szacunku określenie, z jakim, człowiek dorosły zwraca się
do
swego ojca.

--

Punktem wyjścia są dwa oczywiste stwierdzenia.
Słowo Abba może pochodzić albo z języka hebrajskiego albo z aramejskiego.
Skoro używał go Jezus, to musimy uczynić go kluczem do zrozumienia Jezusa.

--

Mocne argumenty z punktu widzenia językowego zostawmy dla innych.
Nas interesuje, że słowo Abba wychodzi z ust Jezusa tylko jeden raz.
Tylko jeden raz jest zapisane w przekazie ewangelicznym.
W tej części, która opisuje modlitwę Jezusa w ogrodzie Getsemani.

--

‘Abba, Ojcze […] zabierz ten kielich ode Mnie. Lecz nie to, co
ja chcę, ale to
co Ty [niech się stanie]’.
Grecki wyraz, który znajduje się po słowie Abba, prawidłowo przetłumaczono
jako ‘Ojciec’.
Pamiętajmy, że istnieje greckie słowo tatuś (pappas).
Ewangelista Marek jednak go tutaj nie używa.

--

Przypomnijmy sobie kontekst modlitwy Jezusa w Getsemani.
Jezus zwracał się do swego Ojca w sposób niewątpliwie oficjalny.
Zatem do Ojca mówi Ojcze, a nie tatusiu.
Taki zwrot dobrze bowiem odpowiada naszemu rozumieniu wychowania dzieci w
kulturze śródziemnomorskiej.

--

W kulturze śródziemnomorskiej w procesie wychowania
kara cielesna była w niej czymś normalnym i powszechnym.
Wystarczy zajrzeć do Księgi Świętej, aby otrzymać wskazówki w tej kwestii.
Przypomnijmy ot choćby zachętę Syracha.
‘Okładaj razami boki jego, gdy jest jeszcze młody, aby gdy zmężnieje
nie
odmówił ci posłuchu’.

--

Czy Nowy Testament różni się w tym podejściu od Starego Przymierza?

--

Niczym się nie różni.
Przypomnijmy sobie jak autor Listu do Hebrajczyków motywował swych
słuchaczy,
aby znosili cierpienia zsyłane przez Boga.
‘Bóg obchodzi się z wami jak z dziećmi. Jakiż to bowiem syn, którego
by ojciec
nie karcił?’

--

Znakiem osiągnięcia dojrzałości przez mężczyznę w kulturze
śródziemnomorskiej
była zdolność wytrzymania –
bez jęknięcia – wszelkiej wymierzonej kary cielesnej.
Dla autora Listu do Hebrajczyków nie było to niczym niezwykłym.

--

Z kolei święty Marek Apostoł przedstawia Jezusa jako
doskonałego, dorosłego mężczyznę z regionu śródziemnomorskiego,
proszącego swego Ojca o usunięcie cierpienia fizycznego z Jego życia,
a jednak poddającego się temu cierpieniu bez słowa skargi.

--

Święty Marek Apostoł zwraca uwagę na to, że Jezus wisiał na krzyżu od
trzeciej
do dziewiątej godziny.
Dopiero o dziewiątej godzinie, na chwilę przed śmiercią, wydał z siebie jęk.
Zachowanie umierającego Jezusa wzbudziło podziw żołnierza rzymskiego.
Zachwyt ten można interpretować jako podziw dla prawdziwego mężczyzny.

--

Ta refleksja nad słowem Abba, które w tym kręgu społecznym oznacza
‘ojca’
(nie ‘tatusia’),
pozwala nam zrozumieć, jak bardzo dana kultura nadaje znaczenie wyrazom.
Ojcowie występują powszechnie w życiu ludzkim.
Jednak każda kultura doświadcza ojca na różny sposób.

--

Dzisiejsi czytelnicy Biblii muszą bardzo uważać,
aby nie przenosić współczesnego znaczenia słowa ‘ojciec’
w śródziemnomorski świat naszych przodków,
którzy są bohaterami kart Pisma Świętego.

--

Dokładnie tak powinno być.

[żebra]

Cze¶ć.

--

Jestem Nowy.
Tylu tu m±drych i znaj±cych się znawców człowieka.
Powiedzcie mi proszę
co znaczy słowo Abba.

--

Dziękuję, że zwróciłe¶ się wła¶nie do mnie z tym pytaniem.
Odpowiem ci, skoro tak ładnie mnie o to prosisz.

Wielu kaznodziejów i nauczycieli twierdzi, że Abba jest aramejskim słowem o
znaczeniu ‘tatu¶’.

--

Utrzymuj± oni, że Jezus z Nazaretu używał słowa Abba,
aby delikatnie i z miło¶ci± zwracać się do swego Ojca w niebie.
Niektórzy uczeni sugerowali nawet, że Abba pochodzi od dziecięcego
gaworzenia,
tak samo jak ‘mama’.
Głównym odpowiedzialnym za wprowadzenie tego rozumienia jest Jeremias.

--

Pogl±d ten bez żadnych zastrzeżeń był przedstawiany na tysi±cach wykładów.
Był przedstawiany w różnego rodzaju szkołach podstawowych, ¶rednich,
seminariach i wyższych uczelniach.

--

Pogl±d ten był tak powszechnie akceptowany, że jego podważenie wywołało
nieprawdopodobny szok.
Wielu z nas dobrze to pamięta, bo przeżyło to osobi¶cie.
W roku 1988 pewien zasłużony językoznawca opublikował szereg dowodów na to,
że Abba nie jest dziecięcym wyrażeniem porównywalnym do słowa
‘tatu¶’,
lecz oznacza pełne szacunku okre¶lenie, z jakim, człowiek dorosły zwraca się
do
swego ojca.

--

Punktem wyj¶cia s± dwa oczywiste stwierdzenia.
Słowo Abba może pochodzić albo z języka hebrajskiego albo z aramejskiego.
Skoro używał go Jezus, to musimy uczynić go kluczem do zrozumienia Jezusa.

--

Mocne argumenty z punktu widzenia językowego zostawmy dla innych.
Nas interesuje, że słowo Abba wychodzi z ust Jezusa tylko jeden raz.
Tylko jeden raz jest zapisane w przekazie ewangelicznym.
W tej czę¶ci, która opisuje modlitwę Jezusa w ogrodzie Getsemani.

--

‘Abba, Ojcze […] zabierz ten kielich ode Mnie. Lecz nie to, co
ja chcę, ale to
co Ty [niech się stanie]’.
Grecki wyraz, który znajduje się po słowie Abba, prawidłowo przetłumaczono
jako ‘Ojciec’.
Pamiętajmy, że istnieje greckie słowo tatu¶ (pappas).
Ewangelista Marek jednak go tutaj nie używa.

--

Przypomnijmy sobie kontekst modlitwy Jezusa w Getsemani.
Jezus zwracał się do swego Ojca w sposób niew±tpliwie oficjalny.
Zatem do Ojca mówi Ojcze, a nie tatusiu.
Taki zwrot dobrze bowiem odpowiada naszemu rozumieniu wychowania dzieci w
kulturze ¶ródziemnomorskiej.

--

W kulturze ¶ródziemnomorskiej w procesie wychowania
kara cielesna była w niej czym¶ normalnym i powszechnym.
Wystarczy zajrzeć do Księgi ¦więtej, aby otrzymać wskazówki w tej kwestii.
Przypomnijmy ot choćby zachętę Syracha.
‘Okładaj razami boki jego, gdy jest jeszcze młody, aby gdy zmężnieje
nie
odmówił ci posłuchu’.

--

Czy Nowy Testament różni się w tym podej¶ciu od Starego Przymierza?

--

Niczym się nie różni.
Przypomnijmy sobie jak autor Listu do Hebrajczyków motywował swych
słuchaczy,
aby znosili cierpienia zsyłane przez Boga.
‘Bóg obchodzi się z wami jak z dziećmi. Jakiż to bowiem syn, którego
by ojciec
nie karcił?’

--

Znakiem osi±gnięcia dojrzało¶ci przez mężczyznę w kulturze
¶ródziemnomorskiej
była zdolno¶ć wytrzymania –
bez jęknięcia – wszelkiej wymierzonej kary cielesnej.
Dla autora Listu do Hebrajczyków nie było to niczym niezwykłym.

--

Z kolei ¶więty Marek Apostoł przedstawia Jezusa jako
doskonałego, dorosłego mężczyznę z regionu ¶ródziemnomorskiego,
prosz±cego swego Ojca o usunięcie cierpienia fizycznego z Jego życia,
a jednak poddaj±cego się temu cierpieniu bez słowa skargi.

--

¦więty Marek Apostoł zwraca uwagę na to, że Jezus wisiał na krzyżu od
trzeciej
do dziewi±tej godziny.
Dopiero o dziewi±tej godzinie, na chwilę przed ¶mierci±, wydał z siebie jęk.
Zachowanie umieraj±cego Jezusa wzbudziło podziw żołnierza rzymskiego.
Zachwyt ten można interpretować jako podziw dla prawdziwego mężczyzny.

--

Ta refleksja nad słowem Abba, które w tym kręgu społecznym oznacza
‘ojca’
(nie ‘tatusia’),
pozwala nam zrozumieć, jak bardzo dana kultura nadaje znaczenie wyrazom.
Ojcowie występuj± powszechnie w życiu ludzkim.
Jednak każda kultura do¶wiadcza ojca na różny sposób.

--

Dzisiejsi czytelnicy Biblii musz± bardzo uważać,
aby nie przenosić współczesnego znaczenia słowa ‘ojciec’
w ¶ródziemnomorski ¶wiat naszych przodków,
którzy s± bohaterami kart Pisma ¦więtego.

--

Dokładnie tak powinno być.

[centurion .]

Cze¶ć.

--

Jestem Nowy.
Tylu tu m±drych i znaj±cych się znawców człowieka.
Powiedzcie mi proszę
co znaczy słowo Abba.

--

Dziękuję, że zwróciłe¶ się wła¶nie do mnie z tym pytaniem.
Odpowiem ci, skoro tak ładnie mnie o to prosisz.

Wielu kaznodziejów i nauczycieli twierdzi, że Abba jest aramejskim słowem o
znaczeniu ‘tatu¶’.

--

Utrzymuj± oni, że Jezus z Nazaretu używał słowa Abba,
aby delikatnie i z miło¶ci± zwracać się do swego Ojca w niebie.
Niektórzy uczeni sugerowali nawet, że Abba pochodzi od dziecięcego
gaworzenia,
tak samo jak ‘mama’.
Głównym odpowiedzialnym za wprowadzenie tego rozumienia jest Jeremias.

--

Pogl±d ten bez żadnych zastrzeżeń był przedstawiany na tysi±cach wykładów.
Był przedstawiany w różnego rodzaju szkołach podstawowych, ¶rednich,
seminariach i wyższych uczelniach.

--

Pogl±d ten był tak powszechnie akceptowany, że jego podważenie wywołało
nieprawdopodobny szok.
Wielu z nas dobrze to pamięta, bo przeżyło to osobi¶cie.
W roku 1988 pewien zasłużony językoznawca opublikował szereg dowodów na to,
że Abba nie jest dziecięcym wyrażeniem porównywalnym do słowa
‘tatu¶’,
lecz oznacza pełne szacunku okre¶lenie, z jakim, człowiek dorosły zwraca się
do
swego ojca.

--

Punktem wyj¶cia s± dwa oczywiste stwierdzenia.
Słowo Abba może pochodzić albo z języka hebrajskiego albo z aramejskiego.
Skoro używał go Jezus, to musimy uczynić go kluczem do zrozumienia Jezusa.

--

Mocne argumenty z punktu widzenia językowego zostawmy dla innych.
Nas interesuje, że słowo Abba wychodzi z ust Jezusa tylko jeden raz.
Tylko jeden raz jest zapisane w przekazie ewangelicznym.
W tej czę¶ci, która opisuje modlitwę Jezusa w ogrodzie Getsemani.

--

‘Abba, Ojcze […] zabierz ten kielich ode Mnie. Lecz nie to, co
ja chcę, ale to
co Ty [niech się stanie]’.
Grecki wyraz, który znajduje się po słowie Abba, prawidłowo przetłumaczono
jako ‘Ojciec’.
Pamiętajmy, że istnieje greckie słowo tatu¶ (pappas).
Ewangelista Marek jednak go tutaj nie używa.

--

Przypomnijmy sobie kontekst modlitwy Jezusa w Getsemani.
Jezus zwracał się do swego Ojca w sposób niew±tpliwie oficjalny.
Zatem do Ojca mówi Ojcze, a nie tatusiu.
Taki zwrot dobrze bowiem odpowiada naszemu rozumieniu wychowania dzieci w
kulturze ¶ródziemnomorskiej.

--

W kulturze ¶ródziemnomorskiej w procesie wychowania
kara cielesna była w niej czym¶ normalnym i powszechnym.
Wystarczy zajrzeć do Księgi ¦więtej, aby otrzymać wskazówki w tej kwestii.
Przypomnijmy ot choćby zachętę Syracha.
‘Okładaj razami boki jego, gdy jest jeszcze młody, aby gdy zmężnieje
nie
odmówił ci posłuchu’.

--

Czy Nowy Testament różni się w tym podej¶ciu od Starego Przymierza?

--

Niczym się nie różni.
Przypomnijmy sobie jak autor Listu do Hebrajczyków motywował swych
słuchaczy,
aby znosili cierpienia zsyłane przez Boga.
‘Bóg obchodzi się z wami jak z dziećmi. Jakiż to bowiem syn, którego
by ojciec
nie karcił?’

--

Znakiem osi±gnięcia dojrzało¶ci przez mężczyznę w kulturze
¶ródziemnomorskiej
była zdolno¶ć wytrzymania –
bez jęknięcia – wszelkiej wymierzonej kary cielesnej.
Dla autora Listu do Hebrajczyków nie było to niczym niezwykłym.

--

Z kolei ¶więty Marek Apostoł przedstawia Jezusa jako
doskonałego, dorosłego mężczyznę z regionu ¶ródziemnomorskiego,
prosz±cego swego Ojca o usunięcie cierpienia fizycznego z Jego życia,
a jednak poddaj±cego się temu cierpieniu bez słowa skargi.

--

¦więty Marek Apostoł zwraca uwagę na to, że Jezus wisiał na krzyżu od
trzeciej
do dziewi±tej godziny.
Dopiero o dziewi±tej godzinie, na chwilę przed ¶mierci±, wydał z siebie jęk.
Zachowanie umieraj±cego Jezusa wzbudziło podziw żołnierza rzymskiego.
Zachwyt ten można interpretować jako podziw dla prawdziwego mężczyzny.

--

Ta refleksja nad słowem Abba, które w tym kręgu społecznym oznacza
‘ojca’
(nie ‘tatusia’),
pozwala nam zrozumieć, jak bardzo dana kultura nadaje znaczenie wyrazom.
Ojcowie występuj± powszechnie w życiu ludzkim.
Jednak każda kultura do¶wiadcza ojca na różny sposób.

--

Dzisiejsi czytelnicy Biblii musz± bardzo uważać,
aby nie przenosić współczesnego znaczenia słowa ‘ojciec’
w ¶ródziemnomorski ¶wiat naszych przodków,
którzy s± bohaterami kart Pisma ¦więtego.

--

Dokładnie tak powinno być.

[Pruss _]

Cze¶ć.

--

Jestem Nowy.
Tylu tu m±drych i znaj±cych się znawców człowieka.
Powiedzcie mi proszę
co znaczy słowo Abba.

--

Dziękuję, że zwróciłe¶ się wła¶nie do mnie z tym pytaniem.
Odpowiem ci, skoro tak ładnie mnie o to prosisz.

Wielu kaznodziejów i nauczycieli twierdzi, że Abba jest aramejskim słowem o
znaczeniu ‘tatu¶’.

--

Utrzymuj± oni, że Jezus z Nazaretu używał słowa Abba,
aby delikatnie i z miło¶ci± zwracać się do swego Ojca w niebie.
Niektórzy uczeni sugerowali nawet, że Abba pochodzi od dziecięcego
gaworzenia,
tak samo jak ‘mama’.
Głównym odpowiedzialnym za wprowadzenie tego rozumienia jest Jeremias.

--

Pogl±d ten bez żadnych zastrzeżeń był przedstawiany na tysi±cach wykładów.
Był przedstawiany w różnego rodzaju szkołach podstawowych, ¶rednich,
seminariach i wyższych uczelniach.

--

Pogl±d ten był tak powszechnie akceptowany, że jego podważenie wywołało
nieprawdopodobny szok.
Wielu z nas dobrze to pamięta, bo przeżyło to osobi¶cie.
W roku 1988 pewien zasłużony językoznawca opublikował szereg dowodów na to,
że Abba nie jest dziecięcym wyrażeniem porównywalnym do słowa
‘tatu¶’,
lecz oznacza pełne szacunku okre¶lenie, z jakim, człowiek dorosły zwraca się
do
swego ojca.

--

Punktem wyj¶cia s± dwa oczywiste stwierdzenia.
Słowo Abba może pochodzić albo z języka hebrajskiego albo z aramejskiego.
Skoro używał go Jezus, to musimy uczynić go kluczem do zrozumienia Jezusa.

--

Mocne argumenty z punktu widzenia językowego zostawmy dla innych.
Nas interesuje, że słowo Abba wychodzi z ust Jezusa tylko jeden raz.
Tylko jeden raz jest zapisane w przekazie ewangelicznym.
W tej czę¶ci, która opisuje modlitwę Jezusa w ogrodzie Getsemani.

--

‘Abba, Ojcze […] zabierz ten kielich ode Mnie. Lecz nie to, co
ja chcę, ale to
co Ty [niech się stanie]’.
Grecki wyraz, który znajduje się po słowie Abba, prawidłowo przetłumaczono
jako ‘Ojciec’.
Pamiętajmy, że istnieje greckie słowo tatu¶ (pappas).
Ewangelista Marek jednak go tutaj nie używa.

--

Przypomnijmy sobie kontekst modlitwy Jezusa w Getsemani.
Jezus zwracał się do swego Ojca w sposób niew±tpliwie oficjalny.
Zatem do Ojca mówi Ojcze, a nie tatusiu.
Taki zwrot dobrze bowiem odpowiada naszemu rozumieniu wychowania dzieci w
kulturze ¶ródziemnomorskiej.

--

W kulturze ¶ródziemnomorskiej w procesie wychowania
kara cielesna była w niej czym¶ normalnym i powszechnym.
Wystarczy zajrzeć do Księgi ¦więtej, aby otrzymać wskazówki w tej kwestii.
Przypomnijmy ot choćby zachętę Syracha.
‘Okładaj razami boki jego, gdy jest jeszcze młody, aby gdy zmężnieje
nie
odmówił ci posłuchu’.

--

Czy Nowy Testament różni się w tym podej¶ciu od Starego Przymierza?

--

Niczym się nie różni.
Przypomnijmy sobie jak autor Listu do Hebrajczyków motywował swych
słuchaczy,
aby znosili cierpienia zsyłane przez Boga.
‘Bóg obchodzi się z wami jak z dziećmi. Jakiż to bowiem syn, którego
by ojciec
nie karcił?’

--

Znakiem osi±gnięcia dojrzało¶ci przez mężczyznę w kulturze
¶ródziemnomorskiej
była zdolno¶ć wytrzymania –
bez jęknięcia – wszelkiej wymierzonej kary cielesnej.
Dla autora Listu do Hebrajczyków nie było to niczym niezwykłym.

--

Z kolei ¶więty Marek Apostoł przedstawia Jezusa jako
doskonałego, dorosłego mężczyznę z regionu ¶ródziemnomorskiego,
prosz±cego swego Ojca o usunięcie cierpienia fizycznego z Jego życia,
a jednak poddaj±cego się temu cierpieniu bez słowa skargi.

--

¦więty Marek Apostoł zwraca uwagę na to, że Jezus wisiał na krzyżu od
trzeciej
do dziewi±tej godziny.
Dopiero o dziewi±tej godzinie, na chwilę przed ¶mierci±, wydał z siebie jęk.
Zachowanie umieraj±cego Jezusa wzbudziło podziw żołnierza rzymskiego.
Zachwyt ten można interpretować jako podziw dla prawdziwego mężczyzny.

--

Ta refleksja nad słowem Abba, które w tym kręgu społecznym oznacza
‘ojca’
(nie ‘tatusia’),
pozwala nam zrozumieć, jak bardzo dana kultura nadaje znaczenie wyrazom.
Ojcowie występuj± powszechnie w życiu ludzkim.
Jednak każda kultura do¶wiadcza ojca na różny sposób.

--

Dzisiejsi czytelnicy Biblii musz± bardzo uważać,
aby nie przenosić współczesnego znaczenia słowa ‘ojciec’
w ¶ródziemnomorski ¶wiat naszych przodków,
którzy s± bohaterami kart Pisma ¦więtego.

--

Dokładnie tak powinno być.

[Tor_pan _]

Cze¶ć.

--

Jestem Nowy.
Tylu tu m±drych i znaj±cych się znawców człowieka.
Powiedzcie mi proszę
co znaczy słowo Abba.

--

Dziękuję, że zwróciłe¶ się wła¶nie do mnie z tym pytaniem.
Odpowiem ci, skoro tak ładnie mnie o to prosisz.

Wielu kaznodziejów i nauczycieli twierdzi, że Abba jest aramejskim słowem o
znaczeniu ‘tatu¶’.

--

Utrzymuj± oni, że Jezus z Nazaretu używał słowa Abba,
aby delikatnie i z miło¶ci± zwracać się do swego Ojca w niebie.
Niektórzy uczeni sugerowali nawet, że Abba pochodzi od dziecięcego
gaworzenia,
tak samo jak ‘mama’.
Głównym odpowiedzialnym za wprowadzenie tego rozumienia jest Jeremias.

--

Pogl±d ten bez żadnych zastrzeżeń był przedstawiany na tysi±cach wykładów.
Był przedstawiany w różnego rodzaju szkołach podstawowych, ¶rednich,
seminariach i wyższych uczelniach.

--

Pogl±d ten był tak powszechnie akceptowany, że jego podważenie wywołało
nieprawdopodobny szok.
Wielu z nas dobrze to pamięta, bo przeżyło to osobi¶cie.
W roku 1988 pewien zasłużony językoznawca opublikował szereg dowodów na to,
że Abba nie jest dziecięcym wyrażeniem porównywalnym do słowa
‘tatu¶’,
lecz oznacza pełne szacunku okre¶lenie, z jakim, człowiek dorosły zwraca się
do
swego ojca.

--

Punktem wyj¶cia s± dwa oczywiste stwierdzenia.
Słowo Abba może pochodzić albo z języka hebrajskiego albo z aramejskiego.
Skoro używał go Jezus, to musimy uczynić go kluczem do zrozumienia Jezusa.

--

Mocne argumenty z punktu widzenia językowego zostawmy dla innych.
Nas interesuje, że słowo Abba wychodzi z ust Jezusa tylko jeden raz.
Tylko jeden raz jest zapisane w przekazie ewangelicznym.
W tej czę¶ci, która opisuje modlitwę Jezusa w ogrodzie Getsemani.

--

‘Abba, Ojcze […] zabierz ten kielich ode Mnie. Lecz nie to, co
ja chcę, ale to
co Ty [niech się stanie]’.
Grecki wyraz, który znajduje się po słowie Abba, prawidłowo przetłumaczono
jako ‘Ojciec’.
Pamiętajmy, że istnieje greckie słowo tatu¶ (pappas).
Ewangelista Marek jednak go tutaj nie używa.

--

Przypomnijmy sobie kontekst modlitwy Jezusa w Getsemani.
Jezus zwracał się do swego Ojca w sposób niew±tpliwie oficjalny.
Zatem do Ojca mówi Ojcze, a nie tatusiu.
Taki zwrot dobrze bowiem odpowiada naszemu rozumieniu wychowania dzieci w
kulturze ¶ródziemnomorskiej.

--

W kulturze ¶ródziemnomorskiej w procesie wychowania
kara cielesna była w niej czym¶ normalnym i powszechnym.
Wystarczy zajrzeć do Księgi ¦więtej, aby otrzymać wskazówki w tej kwestii.
Przypomnijmy ot choćby zachętę Syracha.
‘Okładaj razami boki jego, gdy jest jeszcze młody, aby gdy zmężnieje
nie
odmówił ci posłuchu’.

--

Czy Nowy Testament różni się w tym podej¶ciu od Starego Przymierza?

--

Niczym się nie różni.
Przypomnijmy sobie jak autor Listu do Hebrajczyków motywował swych
słuchaczy,
aby znosili cierpienia zsyłane przez Boga.
‘Bóg obchodzi się z wami jak z dziećmi. Jakiż to bowiem syn, którego
by ojciec
nie karcił?’

--

Znakiem osi±gnięcia dojrzało¶ci przez mężczyznę w kulturze
¶ródziemnomorskiej
była zdolno¶ć wytrzymania –
bez jęknięcia – wszelkiej wymierzonej kary cielesnej.
Dla autora Listu do Hebrajczyków nie było to niczym niezwykłym.

--

Z kolei ¶więty Marek Apostoł przedstawia Jezusa jako
doskonałego, dorosłego mężczyznę z regionu ¶ródziemnomorskiego,
prosz±cego swego Ojca o usunięcie cierpienia fizycznego z Jego życia,
a jednak poddaj±cego się temu cierpieniu bez słowa skargi.

--

¦więty Marek Apostoł zwraca uwagę na to, że Jezus wisiał na krzyżu od
trzeciej
do dziewi±tej godziny.
Dopiero o dziewi±tej godzinie, na chwilę przed ¶mierci±, wydał z siebie jęk.
Zachowanie umieraj±cego Jezusa wzbudziło podziw żołnierza rzymskiego.
Zachwyt ten można interpretować jako podziw dla prawdziwego mężczyzny.

--

Ta refleksja nad słowem Abba, które w tym kręgu społecznym oznacza
‘ojca’
(nie ‘tatusia’),
pozwala nam zrozumieć, jak bardzo dana kultura nadaje znaczenie wyrazom.
Ojcowie występuj± powszechnie w życiu ludzkim.
Jednak każda kultura do¶wiadcza ojca na różny sposób.

--

Dzisiejsi czytelnicy Biblii musz± bardzo uważać,
aby nie przenosić współczesnego znaczenia słowa ‘ojciec’
w ¶ródziemnomorski ¶wiat naszych przodków,
którzy s± bohaterami kart Pisma ¦więtego.

--

Dokładnie tak powinno być.