Barokino
2018-05-08 09:32:32 UTC
https://www.elsevierweekblad.nl/opinie/blog/2018/05/heus-trump-doet-niet-alles-fout-612953/
Erken dat gehate Trump niet alles fout doet
Wat moeten we toch denken van Donald Trump? Nog altijd een gevaar voor
de wereldvrede? Dat enge monster in het Witte Huis? Vriend en vijand
zijn verbaasd. De grillige vastgoedbaron, de meest onwaarschijnlijke
POTUS ooit, weet succesjes te boeken.
Zelfs in media die Trump afblaffen als ‘fake news’ verschijnen nu de
eerste commentaren die schoorvoetend erkennen dat de gehate president
misschien niet álles fout doet. De Amerikaanse economie zit in de lift,
Noord-Korea kiest onder de harde lijn van Trump eieren voor zijn geld en
na lang traineren in de Senaat (door de Democraten nota bene!) werd
vorige week zelfs een openlijk homoseksuele kandidaat beëdigd als nieuwe
ambassadeur in Duitsland.
Richard Grenell heeft eerder gewerkt onder president George W. Bush en
onder presidentskandidaat Mitt Romney, maar was als homo lang omstreden
bij de conservatieven, die de Log Cabin Republicans (de LHBT-subgroep in
de Republikeinse partij) altijd hebben dwarsgezeten. Het is dankzij
Trump dat Grenell een belangrijke en zichtbare post krijgt. Zijn
achterban zal het maar moeten slikken.
Vanuit Nederlands perspectief is dus heus niet alles kommer en kwel
onder president Trump. Hoe erg is hij nou precies?
Het gevoel van kiezers dat ze er wél toe deden
Erg gecharmeerd ben ik nooit van de man geweest. Wel was ik onder de
indruk van de energie die hij opwekt onder zijn aanhangers. Van de
krachtige beweging die hij organiseerde, waarmee hij de Republikeinse
partij wist te kapen. Van het schijnbare gemak waarmee hij de
hooghartige Hillary Clinton versloeg.
Bovendien leek het me niet slecht dat hij een grote groep Amerikanen,
die al lange tijd meenden dat zij tot het verliezerskamp waren
veroordeeld, het gevoel gaf dat ze er nog wél toe deden. Het is
belangrijk dat niet één groep steevast wint, of een andere steevast
verliest.
Democratie is ook maar een geloofssysteem, dat het zich niet kan
veroorloven dat grote groepen burgers afhaken. Wat dat betreft kunnen we
een fenomeen als Trump, maar voor een andere doelgroep beslist ook
Barack Obama, best een beetje waarderen.
Te veel eer voor het Witte Huis
Maar toch… Trump als machtigste man op aarde? Leider van de vrije
wereld? Ja oké, hij weet hoe hij een deal moet sluiten en vooral hoe hij
zelfs de grootste verliezen als winst kan weg boeken. Waarheid
interesseert hem niet, beeldvorming is alles wat hij nodig heeft om
succesvol te zijn. Maar is dat nou de ideale bewoner van het Witte Huis?
Een onzinnige gedachte. We hebben in de twintigste eeuw, zeker na de
Tweede Wereldoorlog, een beeld gecultiveerd van de Amerikaanse president
als een soort seculiere paus. Een machtige man die gezag moest
uitstralen, geloofwaardigheid moest kweken, diplomatiek, vernuftig,
onfeilbaar moest zijn.
Te veel eer voor het ambt. Zo hebben de founding fathers het nooit
bedoeld. Zij voorzagen juist dat best eens een malloot verkozen zou
kunnen worden tot president. Daarom is de president volgens de
Amerikaanse Grondwet niet zo machtig. Militair en diplomatiek wel, maar
binnenlands krijgt hij niets voor elkaar zonder goedkeuring van de twee
kamers in het Congres en het Hooggerechtshof. Kijk maar eens hoe schril
de omvang van het Witte Huis afsteekt bij hun gebouwen. Dat staat ergens
voor.
Donald Trump zal nooit de Nobelprijs winnen
Dus zolang de president geen domme oorlogen gaat voeren, kan hij slechts
het imago van Amerika beschadigen. En als Trump deze maand met Iran ook
nog eenzelfde stunt uithaalt als met de Korea-kwestie, dan kan het beeld
van zijn presidentschap gaan kantelen.
Obama kreeg al na tien maanden in zijn eerste termijn de Nobelprijs voor
de Vrede: vanwege zijn buitenlandpolitiek en specifiek zijn ‘handreiking
naar de islamitische wereld’. Dat bleek prematuur, en niet zo’n beetje
ook. Obama heeft de opkomst van IS en de andere desastreuze gevolgen van
de Arabische Storm niet kunnen voorkomen en ze zelfs in de hand gewerkt.
Dat verdiende geen schoonheids- en al helemaal geen Nobelprijs.
We weten niet waar het presidentschap van Trump toe leidt, het kan alle
kanten op. Maar dat hij de Nobelprijs krijgt, lijkt uitgesloten. En dat
is best een cynische gedachte.
Erken dat gehate Trump niet alles fout doet
Wat moeten we toch denken van Donald Trump? Nog altijd een gevaar voor
de wereldvrede? Dat enge monster in het Witte Huis? Vriend en vijand
zijn verbaasd. De grillige vastgoedbaron, de meest onwaarschijnlijke
POTUS ooit, weet succesjes te boeken.
Zelfs in media die Trump afblaffen als ‘fake news’ verschijnen nu de
eerste commentaren die schoorvoetend erkennen dat de gehate president
misschien niet álles fout doet. De Amerikaanse economie zit in de lift,
Noord-Korea kiest onder de harde lijn van Trump eieren voor zijn geld en
na lang traineren in de Senaat (door de Democraten nota bene!) werd
vorige week zelfs een openlijk homoseksuele kandidaat beëdigd als nieuwe
ambassadeur in Duitsland.
Richard Grenell heeft eerder gewerkt onder president George W. Bush en
onder presidentskandidaat Mitt Romney, maar was als homo lang omstreden
bij de conservatieven, die de Log Cabin Republicans (de LHBT-subgroep in
de Republikeinse partij) altijd hebben dwarsgezeten. Het is dankzij
Trump dat Grenell een belangrijke en zichtbare post krijgt. Zijn
achterban zal het maar moeten slikken.
Vanuit Nederlands perspectief is dus heus niet alles kommer en kwel
onder president Trump. Hoe erg is hij nou precies?
Het gevoel van kiezers dat ze er wél toe deden
Erg gecharmeerd ben ik nooit van de man geweest. Wel was ik onder de
indruk van de energie die hij opwekt onder zijn aanhangers. Van de
krachtige beweging die hij organiseerde, waarmee hij de Republikeinse
partij wist te kapen. Van het schijnbare gemak waarmee hij de
hooghartige Hillary Clinton versloeg.
Bovendien leek het me niet slecht dat hij een grote groep Amerikanen,
die al lange tijd meenden dat zij tot het verliezerskamp waren
veroordeeld, het gevoel gaf dat ze er nog wél toe deden. Het is
belangrijk dat niet één groep steevast wint, of een andere steevast
verliest.
Democratie is ook maar een geloofssysteem, dat het zich niet kan
veroorloven dat grote groepen burgers afhaken. Wat dat betreft kunnen we
een fenomeen als Trump, maar voor een andere doelgroep beslist ook
Barack Obama, best een beetje waarderen.
Te veel eer voor het Witte Huis
Maar toch… Trump als machtigste man op aarde? Leider van de vrije
wereld? Ja oké, hij weet hoe hij een deal moet sluiten en vooral hoe hij
zelfs de grootste verliezen als winst kan weg boeken. Waarheid
interesseert hem niet, beeldvorming is alles wat hij nodig heeft om
succesvol te zijn. Maar is dat nou de ideale bewoner van het Witte Huis?
Een onzinnige gedachte. We hebben in de twintigste eeuw, zeker na de
Tweede Wereldoorlog, een beeld gecultiveerd van de Amerikaanse president
als een soort seculiere paus. Een machtige man die gezag moest
uitstralen, geloofwaardigheid moest kweken, diplomatiek, vernuftig,
onfeilbaar moest zijn.
Te veel eer voor het ambt. Zo hebben de founding fathers het nooit
bedoeld. Zij voorzagen juist dat best eens een malloot verkozen zou
kunnen worden tot president. Daarom is de president volgens de
Amerikaanse Grondwet niet zo machtig. Militair en diplomatiek wel, maar
binnenlands krijgt hij niets voor elkaar zonder goedkeuring van de twee
kamers in het Congres en het Hooggerechtshof. Kijk maar eens hoe schril
de omvang van het Witte Huis afsteekt bij hun gebouwen. Dat staat ergens
voor.
Donald Trump zal nooit de Nobelprijs winnen
Dus zolang de president geen domme oorlogen gaat voeren, kan hij slechts
het imago van Amerika beschadigen. En als Trump deze maand met Iran ook
nog eenzelfde stunt uithaalt als met de Korea-kwestie, dan kan het beeld
van zijn presidentschap gaan kantelen.
Obama kreeg al na tien maanden in zijn eerste termijn de Nobelprijs voor
de Vrede: vanwege zijn buitenlandpolitiek en specifiek zijn ‘handreiking
naar de islamitische wereld’. Dat bleek prematuur, en niet zo’n beetje
ook. Obama heeft de opkomst van IS en de andere desastreuze gevolgen van
de Arabische Storm niet kunnen voorkomen en ze zelfs in de hand gewerkt.
Dat verdiende geen schoonheids- en al helemaal geen Nobelprijs.
We weten niet waar het presidentschap van Trump toe leidt, het kan alle
kanten op. Maar dat hij de Nobelprijs krijgt, lijkt uitgesloten. En dat
is best een cynische gedachte.