Barokino
2018-07-01 10:18:22 UTC
https://opiniez.com/2018/07/01/klimaatwet-triomf-van-de-politieke-natuurkunde/cadelange/
Klimaatwet: triomf van de politieke ‘natuurkunde’
Partijen roepen het klimaat tot de orde
Nederland doet het toch maar weer. Broederlijk verenigd in onwetendheid
hebben zeven politieke partijen besloten bij wet het weerspannige
klimaat van onze planeet tot de orde te roepen en onder controle te brengen.
Dat was dan ook hoog nodig, na vierenhalf miljard jaar van natuurwetten
die in onze aardatmosfeer maar wat aanrotzooien. De politieke euforie na
deze baanbrekende stap is dan ook van ongekende proporties.
Opgeklopt
Als we de commentaren van onze ‘leidende’ politici mogen geloven, is
hiermee een cruciale stap gezet om onze planeet van de klimaatondergang
te redden. Kennelijk is er sprake van voortschrijdend inzicht, want je
zou verwachten dat een doelstelling van een dergelijke hoog opgeklopte
importantie al jaren lang onderwerp van een brede maatschappelijke
discussie zou zijn geweest. Echter, het voornemen om tot een klimaatwet
te komen is niet terug te vinden in de verkiezingsprogramma’s van de
zeven partijen (VVD, CDA, D66, CU, GL, SP, PvdA).
Kosten
Niettemin mogen de gevolgen voor de gemiddelde kiezer er zijn. Als
belastingbetaler draait hij voor gigantische kosten op, terwijl niet
duidelijk is wat nu eigenlijk het klimaatprobleem inhoudt en of de
voorgestelde maatregelen zelfs maar tot een merkbaar effect zullen
leiden. Voor antwoorden op dat soort vragen is het wellicht dienstig je
oor niet te luisteren te leggen bij de sociologen, politicologen en
juristen die helaas de volksvertegenwoordiging in overmaat bevolken. Een
uitstapje naar de natuurkunde van het klimaat ligt eerder voor de hand.
Klimaatverschillen
Het klimaat van de aarde wordt gedefinieerd als een gemiddelde van
diverse indicatoren over een periode van zo’n dertig jaar. Een populaire
graadmeter is altijd de gemiddelde temperatuur van de aarde als geheel.
Dat klinkt eenvoudig, maar dat is het niet. De resultaten van metingen
van oppervlaktetemperaturen verschillen aanzienlijk van die gedaan met
modernere satellietmethoden. Ook valt niet makkelijk in te zien wat de
relevantie van een temperatuurgemiddelde berekend tussen Groenland en de
Sahara is. Klimaat is vooral een lokale aangelegenheid en
klimaatverschillen over de hele aarde zijn groot. Een globaal gemiddelde
is een rekenexercitie zonder veel zin.
Afkoeling
In 1988 trad James Hansen, een Amerikaans auteur van klimaatmodellen, op
voor de Senaat aldaar om daar zijn toekomstvisie over het klimaat voor
de Amerikaanse politiek uiteen te zetten. Het is aardig om in 2018,
dertig jaar later, te constateren dat van zijn voorspellingen niets
gerealiseerd is. Het is niet nodig om in deze column alle elementen van
zijn ernstig tekort schietende voorspellingen de revue te laten
passeren. Dat is op andere plaatsen vaak genoeg gedaan. Het is voldoende
te constateren dat over een periode van dertig jaar, overeenkomend met
de definitie van het begrip ‘klimaat’, datzelfde klimaat zich bitter
weinig van de alarmistische voorspellingen heeft aangetrokken. De
waarnemingen van de laatste jaren laten zelfs een afkoeling van de
gemiddelde aardtemperatuur zien.
Alarmistisch
Natuurkunde begint altijd bij goede waarnemingen. Daaruit kunnen
eventuele trends volgen, maar die kunnen op toeval berusten. Vervolgens
wordt geprobeerd een theoretisch model te ontwikkelen dat de
waarnemingen kan verklaren. Een dergelijk model moet in staat zijn ALLE
meetgegevens, ook die uit een geologisch verleden, netjes te
reproduceren. Zo niet, dan is het model aan aanpassing toe. Zo zijn er
wel 100 (!!) verschillende klimaatmodellen ontwikkeld en vrijwel alle
alarmistische verhalen die u bijna dagelijks in de media opgedist
krijgt, volgen uit één van die zwaar geparametriseerde modellen.
Voorspellingen
Nu wist mijn hoog gewaardeerde promotor al te melden dat je met
voldoende parameters een olifant in een boom kon laten klimmen, en
klimaat‘wetenschap’ is verworden tot het schoolvoorbeeld dat die
stelling ondersteunt. Helaas is de discrepantie tussen grote reeksen
waarnemingen en modeluitkomsten meestal dan ook groot.
Klimaatmodellen zijn dus ongeschikt voor het doen van
klimaatvoorspellingen, zeker als het over de langere termijn gaat. Alle
verhalen over extreme toekomstige weersomstandigheden zijn gebaseerd op
die modellen, maar vinden geen steun in de steeds beter wordende
waarnemingen.
Het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) stelt eveneens dat
klimaatmodellen niet geschikt zijn voor lange termijn voorspellingen en
ook deskundigen op het gebied van complexe modellering onderschrijven
dat standpunt. Einde van het klimaatalarmisme, zou je denken. Nou nee,
dat toch niet.
CO2-hype
Klimaatmodellen zijn altijd gebaseerd op de aanname dat CO2 in de
atmosfeer de grote boosdoener is die onze planeet naar de afgrond
drijft. Helaas, op een geologische tijdschaal is er geen enkel verband
tussen de CO2-concentratie en de temperatuur van de aarde. Als er geen
correlatie bestaat, is ook ieder causaal verband kennelijk afwezig.
Aanwijzingen dat het toegenomen CO2-gehalte op planetaire schaal aan de
vergroening bijdraagt, kunnen niet ontkend worden. Bovendien zijn er in
de natuurkunde in de afgelopen jaren diverse nieuwe factoren onder de
aandacht gebracht die een veel betere correlatie met gemeten
temperaturen en andere indicatoren leveren dan de CO2-concentratie. Te
denken valt aan zonneactiviteit en atmosferische druk in de
planeetatmosfeer.
De fundamentele natuurkunde laat dus alle ruimte voor de
veronderstelling dat CO2 niet de drijvende kracht is achter de opwarming
van de planeet die er de laatste jaren ook niet meer is. An inconvenient
truth, om met Al Gore te spreken. Hij is overigens een van de velen die
aan de klimaathype goud geld verdiend hebben.
Onzin
Politici zijn dol op alarmisme, zolang het zich tot de verre toekomst
beperkt. Wat is er mooier dan als politicus te kunnen betogen dat door
jouw beleid de aarde gered gaat worden en dat je kleinkinderen door jouw
toedoen eindelijk een toekomst zullen hebben. Zoals onze Italiaanse
vrienden zeggen: se non è vero, è ben trovato. En aangezien je in de
Nederlandse volksvertegenwoordiging het aantal leden met
natuurwetenschappelijke kennis met een lantaarntje moet zoeken, staat de
politieke deur moeiteloos open voor de grootst mogelijke onzin.
Luchtfietserij
Maar laten we in gedachten even meegaan met diegenen die, vaak tegen de
natuurkundige observaties in, betogen dat CO2 ons hel en verdoemenis zal
brengen, wat zijn dan hun remedies tegen dat vermeende onheil? Zijn die
remedies effectief en wat kosten ze? De zeven politieke partijen zijn
het curieus genoeg eens over het feit dat fossiele brandstoffen zo snel
mogelijk uitgefaseerd moeten worden en dat wind en zon ons voor een
voortijdig en verschrikkelijk einde gaan behoeden.
Dat wind en zon zonder de essentiële back-up van gas en kolen kansloze
luchtfietserij zijn, hoe vaak moet dat nog onderbouwd met cijfers worden
betoogd? Dat kernenergie, bij voorkeur de variant thorium MSN, de enige
rationele oplossing is, hoe vaak moet dat nog met harde feiten
aangetoond worden?
Van het padje
De conclusie moet helaas luiden dat we op klimaat- en energiegebied in
Nederland volkomen van het padje zijn. Het voorgenomen beleid heeft geen
natuurwetenschappelijke basis en zal als alles meezit leiden tot een
temperatuurdaling van de aarde die onmeetbaar klein is. De illusie van
onwetende, maar eufore politici dat Nederland zo nodig weer eens
‘gidsland’ moet zijn, valt in geen enkel buitenland op. Dat is maar
beter ook, want hartelijk uitgelachen worden is internationaal zelden
een aanbeveling.
De ijsberen hoor ik trouwens al schateren.
Klimaatwet: triomf van de politieke ‘natuurkunde’
Partijen roepen het klimaat tot de orde
Nederland doet het toch maar weer. Broederlijk verenigd in onwetendheid
hebben zeven politieke partijen besloten bij wet het weerspannige
klimaat van onze planeet tot de orde te roepen en onder controle te brengen.
Dat was dan ook hoog nodig, na vierenhalf miljard jaar van natuurwetten
die in onze aardatmosfeer maar wat aanrotzooien. De politieke euforie na
deze baanbrekende stap is dan ook van ongekende proporties.
Opgeklopt
Als we de commentaren van onze ‘leidende’ politici mogen geloven, is
hiermee een cruciale stap gezet om onze planeet van de klimaatondergang
te redden. Kennelijk is er sprake van voortschrijdend inzicht, want je
zou verwachten dat een doelstelling van een dergelijke hoog opgeklopte
importantie al jaren lang onderwerp van een brede maatschappelijke
discussie zou zijn geweest. Echter, het voornemen om tot een klimaatwet
te komen is niet terug te vinden in de verkiezingsprogramma’s van de
zeven partijen (VVD, CDA, D66, CU, GL, SP, PvdA).
Kosten
Niettemin mogen de gevolgen voor de gemiddelde kiezer er zijn. Als
belastingbetaler draait hij voor gigantische kosten op, terwijl niet
duidelijk is wat nu eigenlijk het klimaatprobleem inhoudt en of de
voorgestelde maatregelen zelfs maar tot een merkbaar effect zullen
leiden. Voor antwoorden op dat soort vragen is het wellicht dienstig je
oor niet te luisteren te leggen bij de sociologen, politicologen en
juristen die helaas de volksvertegenwoordiging in overmaat bevolken. Een
uitstapje naar de natuurkunde van het klimaat ligt eerder voor de hand.
Klimaatverschillen
Het klimaat van de aarde wordt gedefinieerd als een gemiddelde van
diverse indicatoren over een periode van zo’n dertig jaar. Een populaire
graadmeter is altijd de gemiddelde temperatuur van de aarde als geheel.
Dat klinkt eenvoudig, maar dat is het niet. De resultaten van metingen
van oppervlaktetemperaturen verschillen aanzienlijk van die gedaan met
modernere satellietmethoden. Ook valt niet makkelijk in te zien wat de
relevantie van een temperatuurgemiddelde berekend tussen Groenland en de
Sahara is. Klimaat is vooral een lokale aangelegenheid en
klimaatverschillen over de hele aarde zijn groot. Een globaal gemiddelde
is een rekenexercitie zonder veel zin.
Afkoeling
In 1988 trad James Hansen, een Amerikaans auteur van klimaatmodellen, op
voor de Senaat aldaar om daar zijn toekomstvisie over het klimaat voor
de Amerikaanse politiek uiteen te zetten. Het is aardig om in 2018,
dertig jaar later, te constateren dat van zijn voorspellingen niets
gerealiseerd is. Het is niet nodig om in deze column alle elementen van
zijn ernstig tekort schietende voorspellingen de revue te laten
passeren. Dat is op andere plaatsen vaak genoeg gedaan. Het is voldoende
te constateren dat over een periode van dertig jaar, overeenkomend met
de definitie van het begrip ‘klimaat’, datzelfde klimaat zich bitter
weinig van de alarmistische voorspellingen heeft aangetrokken. De
waarnemingen van de laatste jaren laten zelfs een afkoeling van de
gemiddelde aardtemperatuur zien.
Alarmistisch
Natuurkunde begint altijd bij goede waarnemingen. Daaruit kunnen
eventuele trends volgen, maar die kunnen op toeval berusten. Vervolgens
wordt geprobeerd een theoretisch model te ontwikkelen dat de
waarnemingen kan verklaren. Een dergelijk model moet in staat zijn ALLE
meetgegevens, ook die uit een geologisch verleden, netjes te
reproduceren. Zo niet, dan is het model aan aanpassing toe. Zo zijn er
wel 100 (!!) verschillende klimaatmodellen ontwikkeld en vrijwel alle
alarmistische verhalen die u bijna dagelijks in de media opgedist
krijgt, volgen uit één van die zwaar geparametriseerde modellen.
Voorspellingen
Nu wist mijn hoog gewaardeerde promotor al te melden dat je met
voldoende parameters een olifant in een boom kon laten klimmen, en
klimaat‘wetenschap’ is verworden tot het schoolvoorbeeld dat die
stelling ondersteunt. Helaas is de discrepantie tussen grote reeksen
waarnemingen en modeluitkomsten meestal dan ook groot.
Klimaatmodellen zijn dus ongeschikt voor het doen van
klimaatvoorspellingen, zeker als het over de langere termijn gaat. Alle
verhalen over extreme toekomstige weersomstandigheden zijn gebaseerd op
die modellen, maar vinden geen steun in de steeds beter wordende
waarnemingen.
Het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) stelt eveneens dat
klimaatmodellen niet geschikt zijn voor lange termijn voorspellingen en
ook deskundigen op het gebied van complexe modellering onderschrijven
dat standpunt. Einde van het klimaatalarmisme, zou je denken. Nou nee,
dat toch niet.
CO2-hype
Klimaatmodellen zijn altijd gebaseerd op de aanname dat CO2 in de
atmosfeer de grote boosdoener is die onze planeet naar de afgrond
drijft. Helaas, op een geologische tijdschaal is er geen enkel verband
tussen de CO2-concentratie en de temperatuur van de aarde. Als er geen
correlatie bestaat, is ook ieder causaal verband kennelijk afwezig.
Aanwijzingen dat het toegenomen CO2-gehalte op planetaire schaal aan de
vergroening bijdraagt, kunnen niet ontkend worden. Bovendien zijn er in
de natuurkunde in de afgelopen jaren diverse nieuwe factoren onder de
aandacht gebracht die een veel betere correlatie met gemeten
temperaturen en andere indicatoren leveren dan de CO2-concentratie. Te
denken valt aan zonneactiviteit en atmosferische druk in de
planeetatmosfeer.
De fundamentele natuurkunde laat dus alle ruimte voor de
veronderstelling dat CO2 niet de drijvende kracht is achter de opwarming
van de planeet die er de laatste jaren ook niet meer is. An inconvenient
truth, om met Al Gore te spreken. Hij is overigens een van de velen die
aan de klimaathype goud geld verdiend hebben.
Onzin
Politici zijn dol op alarmisme, zolang het zich tot de verre toekomst
beperkt. Wat is er mooier dan als politicus te kunnen betogen dat door
jouw beleid de aarde gered gaat worden en dat je kleinkinderen door jouw
toedoen eindelijk een toekomst zullen hebben. Zoals onze Italiaanse
vrienden zeggen: se non è vero, è ben trovato. En aangezien je in de
Nederlandse volksvertegenwoordiging het aantal leden met
natuurwetenschappelijke kennis met een lantaarntje moet zoeken, staat de
politieke deur moeiteloos open voor de grootst mogelijke onzin.
Luchtfietserij
Maar laten we in gedachten even meegaan met diegenen die, vaak tegen de
natuurkundige observaties in, betogen dat CO2 ons hel en verdoemenis zal
brengen, wat zijn dan hun remedies tegen dat vermeende onheil? Zijn die
remedies effectief en wat kosten ze? De zeven politieke partijen zijn
het curieus genoeg eens over het feit dat fossiele brandstoffen zo snel
mogelijk uitgefaseerd moeten worden en dat wind en zon ons voor een
voortijdig en verschrikkelijk einde gaan behoeden.
Dat wind en zon zonder de essentiële back-up van gas en kolen kansloze
luchtfietserij zijn, hoe vaak moet dat nog onderbouwd met cijfers worden
betoogd? Dat kernenergie, bij voorkeur de variant thorium MSN, de enige
rationele oplossing is, hoe vaak moet dat nog met harde feiten
aangetoond worden?
Van het padje
De conclusie moet helaas luiden dat we op klimaat- en energiegebied in
Nederland volkomen van het padje zijn. Het voorgenomen beleid heeft geen
natuurwetenschappelijke basis en zal als alles meezit leiden tot een
temperatuurdaling van de aarde die onmeetbaar klein is. De illusie van
onwetende, maar eufore politici dat Nederland zo nodig weer eens
‘gidsland’ moet zijn, valt in geen enkel buitenland op. Dat is maar
beter ook, want hartelijk uitgelachen worden is internationaal zelden
een aanbeveling.
De ijsberen hoor ik trouwens al schateren.